Het mooie verhaal van Bournemouth onder succescoach Eddie Howe
Eddie Howe kwam al op zijn tiende binnen in de jeugdopleiding van Bournemouth en speelde tussen 1994 en 2002 liefst 276 duels in de lagere divisies voor The Cherries. Nadat Howe vanwege zijn knieproblemen op zijn 29ste al moest stoppen werd hij trainer van de jeugd bij Bournemouth. Toen kwam er op 1 januari 2008 een telefoontje van voorzitter Jeff Mostyn. Terwijl Howe aangeschoten op een feestje was, kreeg hij het verzoek om de nieuwe manager van Bournemouth te worden. Howe was op dat moment nog altijd pas 29 jaar. Ook geen onbelangrijk detail: Bournemouth bungelde op dat moment onderaan in de League Two (het vierde en laagste profniveau van Engeland) met -10 punten nadat het vanwege financiële problemen het seizoen was begonnen op -17 punten.
Howe dacht dat hij in de maling werd genomen en gaf via de telefoon aan dat hij niet de juiste man was om de club er bovenop te helpen. Het bestuur van Bournemouth had z’n besluit echter al gemaakt en kreeg het toch voor elkaar om Howe over te halen. Howe verloor zijn eerste wedstrijd, 2-1 uit bij Darlington en Bournemouth wist uiteindelijk pas op de slotdag van dat seizoen degradatie richting de hoogste Engelse amateurafdeling te voorkomen. "Ik kan nu lachen om die periode, maar het was toen echt geen pretje. De spelers kregen maandenlang niet betaald en de club stond op de rand van faillissement, terwijl ik mezelf moest uitvinden als trainer. Op een bepaald moment waren we een kwartiertje van een faillissement verwijderd, dat kan ik me nog goed herinneren. Gelukkig is het nooit zover gekomen.”
Howe hield vol en zag Bournemouth langzaam opkrabbelen. Ondanks zeer beperkte mogelijkheden en een transferverbod promoveerde hij in zijn eerste volledige seizoen naar de League One. De weg omhoog was ingezet.
Uitstapje naar Burnley
In de League One bleef Bournemouth goed presteren. Howe kreeg als 33-jarige coach plots aanbiedingen van drie clubs: Burnley, Charlton Athletic en Crystal Palace. Hij koos voor Burnley, waar Howe opnieuw indruk maakte met zijn goede prestaties en heldere, positieve manier van coachen. Toch koos Howe er in oktober 2012 voor om zijn contract bij Burnley in te leveren en terug te keren naar Bournemouth, zodat hij weer dicht bij zijn familie kon zijn na het overlijden van zijn moeder. "Veel mensen vonden dat raar en zeiden dat ik geen ambitie had, maar op dat moment was dat allemaal niet belangrijk.”
Bournemouth ontving Howe uiteraard met open armen en de club promoveerde direct door naar de Championship. In het tweede seizoen werd Bournemouth kampioen op het tweede niveau van Engeland, waardoor de club voor het eerst in de Premier League zou gaan uitkomen. Daarin eindigde de ploeg van Howe de afgelopen seizoenen op plek 16, 9 en 12.
Howe blijft nuchter onder zijn bijzondere prestaties. "Ik heb alles aan de club te danken, niet andersom. De club heeft altijd vertrouwen in mij gehad en daardoor kan ik hier in alle rust werken. Bournemouth is een kleine gemeenschap, maar ik ben hier op mijn plek. Ik maak lange dagen op de club, maar verder vind ik het heerlijk om samen met mijn hond over het strand van Bournemouth te wandelen.”
Beleefd en vriendelijk
Howe is een beschaafde en rustige Southern, altijd en overal even beleefd en vriendelijk, maar is ondanks zijn ervaring van het Engelse voetbal zeker geen man van kick & rush. Zijn ploegen spelen altijd fris en aanvallend voetbal, met veel snelheid op de flanken. Vanwege zijn vriendelijke karakter en de aantrekkelijke manier waarop hij zijn teams laat spelen, groeit in Engeland de bewondering voor het werk van Howe met de week. Afgelopen zomer werd Howe al genoemd bij Arsenal en Everton, maar deze clubs kozen met Unai Emery en Marco Silva nog voor coaches uit Spanje en Portugal.
Het lijkt een kwestie van tijd voor Howe de overstap maakt naar een topclub, maar voorlopig lijkt hij prima op zijn plek op Dean Court in Bournemouth. Howe probeert vermaak te koppelen aan de prestaties van zijn team, iets waar hij al ruim tien jaar uitstekend in slaagt.
