FIFA 21 | Manager Story | FC Barcelona | Xavi Hernández

Opvallende club met de maximale score uit drie wedstrijden
In de eerste drie speelronden van het nieuwe seizoen hebben Atlético Madrid, Barcelona, Real Madrid en Sevilla hun status als titelkandidaten bevestigd. Na een foutloze start werden Atlético Madrid en Barcelona meteen op de proef gesteld tijdens een onderling duel. Lionel Messi schoot de Catalaanse ploeg naar een relatief eenvoudige overwinning, terwijl Real Madrid en Sevilla foutloos bleven in hun wedstrijden tegen respectievelijk Villarreal en Celta de Vigo. Een verrassende ploeg met de maximale score uit drie wedstrijden is promovendus Real Zaragoza. Twee voormalig spelers van Barcelona B spelen daarin een belangrijke rol: twee clean sheets voor verdediger Alejandro Francés en vijf doelpunten voor Rey Manaj.

Atlético Madrid - FC Barcelona: 0-2
:soccer: '10 Lionel Messi (Kylian Mbappé)
:soccer: '69 Lionel Messi (vrije trap)

Atlético Madrid XI: Jan Oblak; Gonzalo Montiel, Mario Hermoso, Felipe, Renan Lodi; Marcos Llorente (Ángel Correa), Koke, Saúl Ñíguez (Héctor Herrera), Thomas Lemar; Moussa Dembélé (Luis Suárez), João Félix. (4-4-2)

FC Barcelona XI: Marc-André ter Stegen; Óscar Mingueza (Sergiño Dest), Gerard Piqué, Ronald Araújo, Jordi Alba; Frenkie de Jong, Sergio Busquets, Pedri (Riqui Puig); Ansu Fati, Lionel Messi, Kylian Mbappé (Ousmane Dembélé). (4-3-3)

Overige uitslagen
Elche CF - FC Barcelona: 0-1
FC Barcelona - RCD Espanyol: 6-0

Nationale selectie :es:
Luis Enrique en Xavi Hernández hebben besloten om alle spelers die actief waren op het WK 2022 rust te geven tijdens de eerste interlandbreak. Spelers die op het laatste moment waren afgevallen krijgen nu een kans om zich te bewijzen. Daarnaast zijn er een aantal talenten die speelminuten zullen krijgen.

Unai Simón, Pepe Reina; Pedro Porro, Daniel Carvajal, Eric García, Mario Hermoso, Iñigo Martínez, José Gayà, Marc Cucurella; Marcos Llorente, Riqui Puig, Carlos Soler, Fran Beltrán, Gonzalo Villar, Fabián Ruiz, Sergio Canales; Cristian Portu, Ander Barrenetxea, Gerard Moreno, Rodrigo, Iker Muniaín, Bryan Gil.

Historische terugkeer van Rodrigo Moreno in La Furia Roja
Na een eenvoudige 2-0 overwinning in eigen huis tegen Oostenrijk heeft het Spaanse nationale elftal met grote cijfers gewonnen van Noord-Ierland. Vanaf het eerste moment werd geprofiteerd van een overtalsituatie op het middenveld, waardoor Sergio Canales alle vrijheid kreeg om het spel te verdelen op de helft van de tegenstander. Toch was de spelmaker van Real Bétis niet de grote man, dat was zijn aanvalspartner Rodrigo Moreno. De aanvaller van Leeds United maakte vier doelpunten in de eerste helft en voegde daar in de tweede helft nog eens twee assists aan toe.

Noord-Ierland - Spanje: 0-7
:soccer: '17 0-1 Rodrigo Moreno (Sergio Canales)
:soccer: '32 0-2 Rodrigo Moreno (strafschop)
:soccer: '40 0-3 Rodrigo Moreno (individuele actie)
:soccer: '45 0-4 Rodrigo Moreno (Sergio Canales)
:soccer: '48 0-5 Riqui Puig (Rodrigo Moreno)
:soccer: '53 0-6 Marc Cucurella (Fabián Ruiz)
:soccer: 88 0-7 Cristian Portu (Rodrigo Moreno)

Noord-Ierland XI: Bailey Peacock-Farrell; Liam Donnelly, Adam Thompson, Craig Cathcart, Jamal Lewis; Paddy McNair (Oliver Norwood); Gavin Whyte, Stuart Dallas, Dion Charles (Cameron McGeehan), Jordan Jones; Paul Smyth. (4-1-4-1)

Spanje XI: Unai Simón; Diego Llorente, Eric García, Mario Hermoso (Iñigo Martínez); Riqui Puig (Fran Beltrán), Marcos Llorente, Fabián Ruiz; Sergio Canales; Ander Barrenetxea (Cristian Portu), Rodrigo Moreno, Marc Cucurella. (3-3-1-3)

Mundo Deportivo pakt uit met uitgebreid interview met Víctor Font (voorzitter), Monchi (technisch directeur) en Carles Puyol (hoofd scouting)


Carles Puyol heeft zich in de afgelopen maanden bewezen als hoofd scouting, maar zou in de nabije toekomst de functie van sportief directeur kunnen gaan bekleden in Camp Nou.

In de afgelopen maanden lijkt er een nieuwe generatie op te staan het Portugese voetbal. Op welke manier denkt FC Barcelona te profiteren van het succes bij onze zuiderburen?
Carles Puyol (hoofd scouting): ‘Eerlijk gezegd was ik een beetje verbaasd door de vroege uitschakeling van Portugal op het wereldkampioenschap. Er was namelijk geen enkel ander land met een voorhoede van het niveau van de Portugezen. Bernardo Silva, Bruno Fernandes, João Félix, Cristiano Ronaldo in de basis, spelers als André Silva, Diogo Jota en Pedro Gonçalves op de bank. Dat is echt van een ongekend niveau! En we moeten niet vergeten dat Sporting Clube de Portugal met spelers als Luís Maximiano, Nuno Mendes, João Palhinha en Pedro Gonçalves de Europa League wist te winnen’.

Cristiano Ronaldo
Cristiano Ronaldo kon zijn teleurstelling niet onderdrukken na de uitschakeling tegen Nederland (2-3).

‘In het recente verleden heeft de club natuurlijk al eerder aanvallers gehad die het boegbeeld waren van hun nationale elftal’, vervolgt de voormalig aanvoerder. ‘Denk bijvoorbeeld aan Thierry Henry of Antoine Griezmann bij Frankrijk, Lionel Messi bij Argentinië, Luis Suárez bij Uruguay, Zlatan Ibrahimovic bij Zweden, Neymar bij Brazilië en zo kan ik wel even doorgaan. Het lijkt me niet ondenkbaar dat er een speler van dat Portugese nationale elftal uiteindelijk bij ons komt spelen’.

Het samenwerkingsverband met FC Nordsjælland is inmiddels twaalf maanden onderweg. In eerste instantie waren er twee doelstellingen: het behouden van belangrijke spelers en het plaatsen voor Europees voetbal. Kamaldeen Sulemana werd verkocht aan Ajax, terwijl Europees voetbal werd misgelopen door een vroegtijdige uitschakeling in de play-off. Heeft het mislopen van bepaalde doelstellingen gevolgen voor de samenwerking tussen beide clubs?
Víctor Font: ‘Nee. In principe hadden we slechts een enkele doelstelling voor dit samenwerkingsverband: speelminuten op een hoger niveau voor talenten die uitgeleerd zijn op het niveau van Barcelona B. Natuurlijk hadden we graag gezien dat FC Nordsjælland in de komende maanden in de Europa League had gespeeld, maar jongens als Arnau Tenas, Mateo Cuesta, Alejandro Baldé, Andrés Serrano en Ezequiel Agudelo hebben een omgeving waarin ze zich verder kunnen ontwikkelen. We hebben hun zaakwaarnemers daarom gevraagd om geduld, deze speelminuten zijn namelijk cruciaal voor hun toekomst in het eerste elftal. Dat gezegd hebbende, we kunnen niet van onze jongens blijven vragen om geduld. Het afdwingen van Europees voetbal is daarom cruciaal voor komend seizoen en gelukkig hebben ze daar zelf invloed op’.

Clément Lenglet speelde slechts negentig minuten in de eerste vijf wedstrijden van het seizoen en lijkt gepasseerd te worden door Xavi Hernández. Gerard Piqué, Eric García en Ronald Araújo krijgen vooralsnog de voorkeur. Heeft hij nog een toekomst bij de club?
Monchi (technisch directeur): ‘In mijn periode als technisch directeur van Sevilla heb ik Clément Lenglet op 17-jarige leeftijd al proberen te overtuigen om van club te wisselen. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat hij het niveau en de mentaliteit heeft om bij Barcelona te slagen, maar deze situatie ontstaat natuurlijk niet voor niets. Het is simpelweg ontzettend lastig om te verdedigen met vijftig meter ruimte in je rug, het vergt namelijk enorm veel loopvermogen, spelinzicht en leidinggevende capaciteiten van centrale verdedigers. Misschien is het voor Clément Lenglet beter om een omgeving te zoeken waarin hij met minder ruimte in de rug hoeft te spelen’.

Clément Lenglet
Na meerdere pogingen van Monchi besloot Clément Lenglet pas op 21-jarige leeftijd alsnog de overstap te maken naar Sevilla. In Ramón Sánchez Pizjuán groeide hij uit tot een belangrijke steunpilaar en maakte vervolgens de overstap naar Barcelona. Daar bleek hij niet uit te kunnen groeien tot het niveau van een absolute wereldtopper.

‘In de komende maanden krijgen Jean-Clair Todibo en Joško Gvardiol de kans om zich te bewijzen’, vervolgt Monchi zijn verhaal. ‘Mocht het niet lukken om Xavi Hernández te overtuigen, dan lijkt het waarschijnlijk dat we komende zomer de transfermarkt op gaan voor een nieuwe leider van de verdediging. Matthijs de Ligt (Juventus) wordt al jarenlang in de gaten gehouden door de scouts en lijkt bijna op aarde te zijn gezet om ooit eens voor Barcelona te spelen. Het is geen toeval dat hij is opgeleid door een club waarmee wij een visie op voetbal delen. Onze verdediging zou bijvoorbeeld ook een speler als Jules Koundé (Sevilla) kunnen gebruiken, dat is namelijk iemand met een winnaarsmentaliteit en een bloedhekel aan verliezen. Weinig mensen weten van hem dat hij als kind naar een psycholoog werd gestuurd omdat hij moeite had om zijn frustratie te uiten wanneer zijn ploeg een wedstrijd had verloren. Die onverzettelijkheid ontbreekt op dit moment soms nog in onze verdediging. Een ander schoolvoorbeeld van een moderne centrale verdediger is in mijn ogen Edmond Tapsoba (Bayer 04 Leverkusen). In eerste instantie was hij niet bij ons in beeld, maar zijn zaakwaarnemer (Deco, oud-middenvelder van Barcelona) wees ons op zijn stormachtige ontwikkeling in de Bundesliga. We zouden ook kunnen kiezen voor verdedigers met meer ervaring als Marquinhos (Paris Saint-Germain), Fabinho (Liverpool, heeft een aflopend contract) of Milan Škriniar (Internazionale, heeft een aflopend contract).

De financiële situatie van de club is door het afsluiten van nieuwe sponsorcontracten en sportieve successen aanzienlijk verbeterd, maar afgelopen zomer zagen we dat de club ook zoekt naar interessante transfervrije versterkingen. André Onana en Sergio Agüero kwamen bijvoorbeeld transfervrij naar Camp Nou. Zijn er andere spelers met een aflopend contract die in de gaten worden gehouden?
Carles Puyol: ‘We hebben in de afgelopen weken aandacht besteed aan de contractuele situatie van alle interessante spelers in de Europese topcompetities en we denken dat er in meerdere leeftijdscategorieën mogelijkheden zijn voor de club. Milan Škriniar (Internazionale), José Gayà (Valencia), Joshua Kimmich (Bayern München), Fabinho (Liverpool), Fabián Ruiz (Napoli), Serge Gnabry (Bayern München), Lautaro Martínez (Internazionale) en Sadio Mané (Liverpool) zijn van onschatbare waarde voor hun club en zouden ook voor Barcelona belangrijk zijn. Het ligt echter in de lijn der verwachting dat zij in de komende maanden een contractverlenging gaan tekenen. Andere spelers zouden op zoek kunnen gaan naar een stap richting de absolute top met hun transfervrije status, dan moet je bijvoorbeeld denken aan Juan Foyth (Villarreal), Çağlar Söyüncü (Leicester City), Marc Cucurella (Getafe), Maxence Caqueret (Olympique Lyon), Carlos Soler (Valencia) of Dušan Vlahović (Fiorentina)’.

IRL zullen bestuursmensen het nooit zo expliciet over zoveel spelers van andere clubs hebben, maar ik begrijp de bedoeling van het stuk: tussen de regels moeten we verwachten dat nieuwe aankopen tussen de groep spelers zit die hier genoemd wordt…

Ik persoonlijk zie Martinez en Mané nog wel spelen voor Barça. Cucurella heeft er een verleden. Voor hem, Vlahovic en Soler is een stap naar Barcelona ook nog echt een stap vooruit. Dat is realistisch.

1 like

@D5981, eigenlijk zou je mijn manager story kunnen zien als een soort bundeling van updates die normaal gezien in het Realistische Coach Topic geplaatst zouden worden. Er ligt hier minder de nadruk op grafische hoogstandjes, samenvattingen van wedstrijden of ‘realistische’ artikelen en meer op mijn ideeën om Barcelona te hervormen. In dit geval heb ik geprobeerd om mijn idee over interessante spelers voor mijn carrière in een verhaalvorm te gieten.

Het lijkt me in deze situatie het meest logisch om te zoeken naar versterkingen voor de verdediging en het middenveld, zeker als Clément Lenglet een flinke transfersom op kan leveren.

1 like

Je bent er tenminste nog mee bezig, dat maken jou en mij uitzonderingen op dit moment :wink:

Ik vind het een aparte benadering en ook ik probeer dat met mijn Ajax verhaal te doen: een Ajax van de toekomst creëren dat meedoet in de Europese subtop, zonder haar beginselen te verloochenen. De echte bom gaat bij mij hopelijk binnenkort barsten als de voorhoede uiteen gaat vallen (Antony, Haller, Kudus) en als de oudjes met pensioen zullen gaan (Blind, Tadic). Ook dan zal ik moeten gaan ombouwen of hervormen.

Laat me dan een vraag stellen (als pers van Marca, misschien - maak er een leuk verhaal van) - je bent nu bezig met 2022/23 en een club als Barcelona zou jaarlijks prijzen moeten pakken. Maar waar wil de club staan anno 2025?

Dan heb ik het over het aandeel jeugdspelers in de hoofdselectie, dan heb ik het over financiën (hoe denk je dat aankoopbeleid te verwezenlijken als je megadiep in de schulden zit?) en ook politiek: als FC Barcelona staat voor de identiteit van Catalonië (en mogelijk afscheiding van Spanje), dan zou Barcelona just een voorstander moeten zijn van een internationale pan-Europese competitie, over de landsgrenzen heen, of die nu van Spanje of Catalonië zullen zijn in de toekomst, toch?

1 like

Ik snap wel dat bij iedereen de carrière gaat vervelen omdat het seizoen in het echt bijna af of af is dan neemt bij mij ook de motivatie af.

Vreemd, dat is voor mij juist het moment gemotiveerd te raken. Door een carrière te spelen, begin je juist van de werkelijkheid af te wijken. Die werkelijkheid is nu even gestopt, dus dit is de ideale tijd om te spelen en een eigen fictieve toekomst te creëren. En dat is waar perioden als deze juist voor uitnodigen. De selecties zoals thans in FIFA 21 blijven actueel tot in ieder geval 1 juli: anderhalve maand om een story op te bouwen -ideaal!.., maar dat ben ik…

Precies ook het moment dat ik ben ingestapt: toen eind januari duidelijk werd dat Ajax met gemak kampioen zou worden en de wintertransfers definitief leken (hoewel met figuren als Promes, Lang en Marin nog opties had), dacht ik: "Wat als 2021 juist verloren was gegaan voor Ajax; hoe zouden ze dat dan weer opbouwen in de tijd erna? En dat is waar mijn verhaal over gaat.

En dat vind ik ook zo leuk aan het verhaal hier van @Joostvans - Daarbij, hij maakt het meer verhaal dan wie dan ook op moment (vind ik). Stel, het is crisis bij het Barça in het heden; wat zou jij doen om het in de tijd erna het weer op te bouwen? En dan zie je bij @Joostvans enorme voetbal- en clubkennis, want -los van het feit dat het allemaal wel in heel samengeperste tijd gebeurd- is dit een verloop zoals het zou kunnen gaan bij een club als Barça.

2 likes

‘FC Barcelona Confidential’ II geeft de voetbalwereld een kijkje achter de schermen in Camp Nou
Bijna twintig jaar geleden werd er een documentaire gemaakt over de eerste twaalf maanden van Joan Laporta als eindverantwoordelijke in Camp Nou. In FC Barcelona Confidential werden de toekomstplannen van de voormalig advocaat uitgebreid besproken, met het mislopen van David Beckham en het vastleggen van Ronaldinho als absolute hoogtepunt. In samenwerking met Netflix komt er twintig jaar later een tweede deel van de documentaire met Víctor Font in een centrale rol. In de vijfdelige miniserie is aandacht voor de financiële situatie, de jeugdopleiding, beoogde spelsystemen, het gedrag op de transfermarkt en overige onderwerpen.

https://www.youtube.com/watch?v=pQPnbML1WFY

Persoonlijke noot

@D5981 heeft me geïnspireerd om mijn gedachten over de huidige situatie van de club eens op papier te zetten. Het lijkt op dit moment een enorme uitdaging om Barcelona weer terug te krijgen op het niveau van tien jaar geleden, maar er zijn in mijn ogen een aantal maatregelen die in ieder geval zouden helpen om dat niveau enigszins te benaderen.

I: Toekomst van de club in gevaar door kortlopende schulden
Atlético Madrid, CA Osasuna, FC Barcelona en Real Madrid zijn de laatste overgebleven clubs met een zogenoemde sociedad anonima deportiva status. Die status zorgt er niet alleen voor dat clubleden nog altijd mogen stemmen over het aanblijven van een voorzitter, die status zorgt er ook voor dat die clubs zijn vrijgesteld van de verplichting om het merendeel van de aandelen te verhandelen aan private investeerders. Toch heeft die status een keerzijde en een directe invloed op het feit dat deze clubs hun activiteiten nagenoeg volledig moeten financieren met vreemd vermogen of inkomsten uit onder andere televisiegelden. Kortom, het hoeft geen verrassing te zijn dat clubs als Barcelona en Real Madrid hogere schulden op hun balans hebben staan dan andere clubs.

Dat neemt echter niet weg dat het jarenlange wanbeleid onder Sandro Rosell (2010-2014) en Josep María Bartomeu (2014-2020) de club heeft opgezadeld met een zorgwekkende berg aan kortlopende schulden. Maar liefst 730 miljoen euro om precies te zijn (The Athletic, 2021). Daarnaast heeft de club zich in de afgelopen jaren misdragen op de transfermarkt, waardoor de hoge afschrijvingskosten op spelers als Philippe Coutinho, Ousmane Dembélé en Antoine Griezmann voor nóg meer financiële onrust zorgt.


Waarom heeft de club besloten om honderden miljoenen te investeren in zesduizend extra stoeltjes?

Het onderhandelen over het herfinancieren van de kortlopende schulden en de bijbehorende financiële voorwaarden is de hoogste prioriteit voor de nieuwe voorzitter. Die voorwaarden bepalen namelijk de financiële vrijheid die de club krijgt om te investeren in een nieuwe generatie. Toch zijn er andere maatregelen die de club kan treffen om op korte termijn voor lastenverlichting te zorgen. Denk bijvoorbeeld aan het uitstellen van Espai Barça . Waarom moet de club honderden miljoenen euro investeren in een stadion dat slechts in een handvol wedstrijden per seizoen volledig wordt uitverkocht? Wat is de toegevoegde waarde van die extra 6,000 stoeltjes? Je krijgt daar namelijk alleen waarde voor terug op het moment dat alle andere stoeltjes in het stadion uitverkocht zijn. En waarom moet die verbouwing uitgerekend op dit moment gebeuren? Dat lijkt me een slechte business case , zo moeilijk is die rekensom namelijk niet. Daarnaast liggen er mogelijkheden op gebied van inkomsten en financiering. Joan Laporta sprak tijdens zijn campagne bijvoorbeeld over de mogelijkheid om een minderheidsbelang in Barcelona Corporate te verkopen, waardoor de club in feite toekomstige inkomsten uit licenties en merchandising verhandeld tegen een financiële injectie op de korte termijn. Andere mogelijkheden voor directe lastenverlichting zijn bijvoorbeeld het heronderhandelen van sponsorcontracten en andere overeenkomsten, al lijkt dat in deze marktomstandigheden een uitdaging.

II: La Masía lijkt eerder een marketingtool dan een jeugdopleiding
Onder Sandro Rosell en Josep Maria Bartomeu heeft de jeugdopleiding gefungeerd als marketinginstrument. Het werd op belangrijke momenten pijnlijk duidelijk dat het bestuur weinig vertrouwen had in hun eigen jeugdspelers. De gang van zaken op de linksbackpositie is in mijn ogen exemplarisch. In de periode 2012-2019 produceerde La Masía een getalenteerde linkervleugelverdediger in drie achtereenvolgende generaties. Alejandro Grimaldo (SL Benfica) werd maandenlang genegeerd door Luis Enrique en vertrok uiteindelijk transfervrij, terwijl Marc Cucurella (Getafe CF) slechts één wedstrijd in het eerste elftal speelde. Juan Miranda (Real Betis) lijkt de volgende vleugelverdediger te zijn die weinig vertrouwen krijgt van de club. Ondertussen spendeerden Sandro Rosell en Josep Maria Bartomeu maar liefst €34,500,000 aan nieuwe spelers op die positie (Lucas Digne en Júnior Firpo). Uiteindelijk hebben meerdere jeugdspelers de club verlaten omdat ze destijds geen perspectief zagen in hun situatie bij de club. Denk bijvoorbeeld aan André Onana, Mateu Morey, Eric García, Jorge Cuenca, Adrián Bernabé, Robert Navarro, Sergio Gómez, Jordi Mboula, Abel Ruiz en Pablo Moreno. En op het moment dat jeugdspelers uiteindelijk besloten om ergens anders voor hun kans te gaan, dan werden ze door bestuurders uitgemaakt voor ‘geldwolven’. De leegloop van de jeugdopleiding bleef niet beperkt tot jeugdspelers, in de loop der jaren zijn er ook een aantal belangrijke jeugdtrainers op vervelende wijze vertrokken bij de club.

La Masía
De faciliteiten van La Masía zijn in de loop der jaren flink verbeterd, maar er is tegelijkertijd een flink deel van het gedachtegoed verdwenen uit de club.

Door de gebeurtenissen in de afgelopen jaren is het niet genoeg om alleen te zeggen dat ‘er vanaf nu vertrouwen is in getalenteerde jeugdspelers’. Er moeten duidelijke richtlijnen zijn voor het promoveren van jeugdspelers en dat begint in principe bij de speelstijl van het eerste elftal. Onder Ronald Koeman lag de nadruk bijvoorbeeld op de fysieke kwaliteiten van jeugdspelers, terwijl het merendeel van de jeugdspelers worden binnengehaald omdat ze uitblinken op gebied van techniek, overzicht, rust of spelinzicht. Als de club terug wil naar de speelstijl waarmee ze de wereld veroverden, dan begint dat bij het selecteren en promoveren van jeugdspelers met het juiste profiel. Dat betekent overigens niet dat jeugdspelers die uitblinken in het fysieke aspect niet van waarde kunnen zijn, maar dat aspect zou niet de boventoon moeten voeren.

Een ander struikelblok uit het verleden is het moment waarop er een keuze gemaakt moet worden tussen het promoveren van een jeugdspeler en het aantrekken van een breedteversterking. Net als dat het niet genoeg is om te zeggen dat ‘er vanaf nu vertrouwen is in getalenteerde jeugdspelers’, is het te naïef om te zeggen dat ‘jeugdspelers vanaf nu altijd de voorkeur krijgen boven een breedteversterking’. De ideale oplossing ligt namelijk in het midden. Soms loont het om jeugdspelers vertrouwen te geven, soms is het verstandiger om iemand voor de korte termijn aan te trekken. Achteraf lijkt zo’n beslissing soms een no-brainer, maar op het moment is het verre van eenvoudig. Laat je de kans schieten om Cesc Fábregas terug te halen naar de club om uiteindelijk meer ruimte te maken voor Thiago Alcântara om definitief door te breken in het eerste elftal? Ben je bereid om te wachten op de doorbraak van spelers als Grimaldo, Cucurella en Miranda or is het noodzakelijk om miljoenen te spenderen aan Lucas Digne en Júnior Firpo? Blijf je vertrouwen geven aan spelers als Jonathan dos Santos, Sergi Samper of Carles Aleñá ondanks dat ze lijken te stagneren in hun ontwikkeling? Daarom is het verstandig om een aantal richtlijnen op te stellen voor dit soort beslissingen.

Misschien de meest pijnlijke foto van het afgelopen decennium. La Masía als marketingtool in optima forma. Pronken met vijf jeugdspelers in het eerste elftal, terwijl vier van hen nog onder Joan Laporta naar het eerste elftal werden gehaald. Jordi Alba moest de club eerst verlaten voordat hij een kans kreeg. En vervolgens wel met een gigantische banner adverteren dat jeugdspelers hun kans krijgen in Camp Nou. Schaamteloos!

  • Jeugdspelers met de potentie om uit te groeien tot onbetwiste basiskracht in het eerste elftal krijgen altijd de voorkeur boven breedteversterkingen voor de korte termijn. Zelfs als deze uitzonderlijke talenten niet het maximale uit hun carrière halen kunnen ze alsnog waardevol zijn voor de breedte van de selectie.
  • Op termijn streeft de club ernaar om tijdens het merendeel van de wedstrijden met minimaal vijf spelers aan te treden die afkomstig zijn uit de eigen jeugdopleiding. Daarnaast is het doel om minimaal vijftig procent van de selectie in te vullen met spelers die op enig moment in hun carrière de jeugdopleiding hebben doorlopen. Met selectiespelers worden alle spelers met rugnummers tussen 1-30 bedoeld. Spelers die een hoger rugnummer hebben zijn doorgaans spelers van Barcelona B.
  • De club is verantwoordelijk om een omgeving te creëren waarin jeugdspelers die stagneren in hun ontwikkeling aan speelminuten kunnen komen. Het is duidelijk dat de clubs waar die jeugdspelers aan werden uitgeleend niet de omgeving konden bieden om die ontwikkeling aan te wakkeren. Die clubs hebben geen financiële incentive om jeugdspelers van een andere club op te leiden, spelen in een compleet andere speelstijl en de jeugdspelers sluiten doorgaans pas laat in de voorbereiding aan. Barcelona zou een samenwerkingsverband aan kunnen gaan en daarmee een voorbeeld nemen aan de City Group of Red Bull Group. Daarmee krijgen jeugdspelers de tijd om zich toe te werken naar het niveau van het eerste elftal.

III: Spelsystemen
Binnen de club zijn er duidelijke spelprincipes waar in de afgelopen jaren steeds minder aandacht aan is besteed in het eerste elftal. Die principes gaan verder dan ‘aanvallend voetbal en hoog druk zetten’, dat kan namelijk iedere club roepen. Denk bijvoorbeeld aan het vormen van driehoeken tijdens de opbouwende fase, het creëren van overtalsituaties op het middenveld, verzorgd positiespel met spelers die op meerdere plekken kunnen spelen en het vroeg terugveroveren van de bal bij balverlies. Ernesto Valverde en Ronald Koeman hebben in de afgelopen jaren bijvoorbeeld gekozen voor spelsystemen waarin het lastig is om driehoeken te vormen tijdens de opbouw (4-4-2 en 4-2-3-1). Daarnaast hebben we afgelopen seizoen tegen Real Sociedad, Sevilla en Juventus gezien dat het 4-2-3-1 systeem van Ronald Koeman ervoor zorgde dat er met een permanente ondertalsituatie op het middenveld werd gespeeld. Kortom, het lijkt me ondenkbaar dat er in systemen gespeeld gaat worden die niet gebaseerd zijn op de spelprincipes waar de club op gebouwd is. Geen systeem met twee controleurs voor een viermansverdediging, geen systeem waarin de vleugelverdedigers van de tegenstander niet kunnen worden vastgezet en geen systeem met een permanente ondertalsituatie op het middenveld.

Wat blijft er dan over? Varianten van een 4-3-3 met een enkele controleur of bijvoorbeeld varianten van een 3-4-3. Mocht Lionel Messi besluiten om langer bij de club te blijven, dan lijkt het logisch dat hij in een rol komt te spelen waarin hij alleen over korte afstanden druk hoeft te zetten. Als vleugelaanvaller lijkt het ondenkbaar om hem achter een verdediger van de tegenstander aan te laten lopen, terwijl hij in het centrum meer vrijgesteld is van verdedigend werk. Dat betekent overigens wel dat het elftal afgestemd moet worden op de nadelen van die beslissing. Vleugelaanvallers moeten diepgang en scorend vermogen in hun spel hebben, terwijl er ook een manier gevonden moet worden om soms met een typisch aanspeelpunt te spelen met Messi daarachter. Daarmee blijven er een aantal varianten over:


Zelfs de gemiddelde voetballiefhebber kan zich inmiddels een voorstelling maken van de 4-3-3 formatie met Lionel Messi in een centrale rol. In de opbouwende fase kunnen er eenvoudig driehoeken gemaakt worden, terwijl de vleugelverdedigers van de tegenstanders constant moeten waken voor een overlappende vleugelverdediger van Barcelona.


Een offensieve variant werd al eerder gebruikt door Johan Cruijff tijdens het eerste Dream Team en door Pep Guardiola tijdens het tweede Dream Team. Het zorgt voor een permanente overtalsituatie op het middenveld en introduceert een typische nummer tien in het systeem. Om voor minder defensieve kwetsbaarheid te zorgen zou het verstandig kunnen zijn om een vleugelverdediger te posteren op één van de flanken voorin. Pep Guardiola deed dat bijvoorbeeld eerder al met Dani Alves.


Een modernere variant is een 3-4-3 met twee spelers die de flanken bestrijken en twee nummers tien. In dit systeem is het een uitdaging om driehoeken te vormen op het middenveld, maar tijdens de opbouw staan spelers van nature correct gepositioneerd. Dit is bijzonder effectief tegen ploegen die met slechts één speler in de buitenste zone staan. Denk bijvoorbeeld aan de 3-1-4-2 van Antonio Conte.

IV: Transferbeleid
Soms lijkt het genoeg om alleen de namen te noemen van spelers die in de afgelopen jaren het shirt van Barcelona hebben gedragen. Douglas Pereira, Aleix Vidal, Jeison Murillo, Júnior Firpo, André Gomes, Miralem Pjanic, Arda Turan, Kevin-Prince Boateng, Martin Braithwaite… Het zegt genoeg. De financiële situatie van de club vraagt om creatieve oplossingen en blinde hoop dat er clubs zich gaan melden voor enkele overbodige spelers. Norberto Neto, Samuel Umtiti, Júnior Firpo, Miralem Pjanić, Philippe Coutinho en Martin Braithwaite lijken spelers te zijn die tegen ieder acceptabel bod mogen vertrekken. Sergi Roberto blijft een vraagteken. Mocht hij besluiten om zijn contract tegen gunstige voorwaarden te verlengen, die kan hij aanblijven als ideale twaalfde man. En mocht de club op langere termijn willen meedoen om de handtekening van Kylian Mbappé of Erling Braut Håland, dan moet er ook geluisterd worden naar aanbiedingen voor Emerson, Clément Lenglet, Francisco Trincão en Antoine Griezmann.

Op gebied van versterkingen zal de nieuwe voorzitter voornamelijk in de eigen jeugdopleiding moeten kijken en de aantrekkingskracht van de club gebruiken om transfervrije spelers binnen te halen tegen gunstige financiële voorwaarden. Iñaki Peña kan probleemloos fungeren als tweede doelman, terwijl Óscar Mingueza, Ilaix Moriba en Álex Collado definitief worden overgeheveld naar het eerste elftal. In noodgevallen zouden ook Alejandro Baldé en Nico González vroegtijdig bij de selectie gehaald kunnen worden. Daarnaast zijn transfervrije versterkingen een logische manier om het niveau van de selectie op peil te houden voor de kortere termijn. Eric García en Sergio Agüero zijn absolute no-brainers als ze akkoord gaan met gunstige financiële voorwaarden. David Alaba was ook een no-brainer, maar de tekengelden en het salaris zijn volstrekt belachelijk voor een speler met zijn rol binnen de selectie. Georginio Wijnaldum en Memphis Depay zouden van waarde kunnen zijn als ze hun rol binnen de selectie accepteren en soortgelijke financiële opofferingen willen doen om voor de club te spelen. In het geval van Wijnaldum bestaat de vrees dat hij de ontwikkeling van Ilaix Moriba en Riqui Puig in de weg zal staan, terwijl Memphis Depay duidelijk een andere persoonlijkheid heeft dan de huisje-boompje-beestje kleedkamer van Barcelona. Ondanks dat beide spelers een transfervrije status hebben bestaat er enige vorm van afbreukrisico.


In de huidige situatie is het volkomen ondenkbaar dat Erling Braut Håland op korte termijn in het shirt van Barcelona speelt, maar in een ideale situatie kan de club gaan denken aan een toekomstig boegbeeld van de club. Eerder koos Joan Laporta al voor een strategie waarbij er al vroeg flink werd geïnvesteerd in een speler die optimisme rondom de club brengt. De gedroomde kandidaat was destijds David Beckham, maar uiteindelijk werd het Ronaldinho. Geen slechte beslissing achteraf dacht ik zo.

In een ideale situatie kan de club over enkele maanden weer voorzichtig kijken naar manieren om een nieuwe generatie vorm te geven. Kortlopende schulden zijn tegen acceptabele voorwaarden ‘doorgerold’, overbodige spelers hebben een bescheiden transfersom opgeleverd en dragende spelers zijn akkoord gegaan met een salarisverlaging. Wellicht dat er een nieuwe hoofdsponsor gevonden is, heeft de club een minderheidsbelang in Barcelona Corporate verkocht of heeft de club besloten om Espai Barça uit te stellen. Samenvattend, in die situatie is er weer ruimte om te investeren. In dat geval moet de club zich mengen in de strijd om Kylian Mbappé en Erling Braut Håland, dat zijn namelijk de spelers die het volgende tijdperk gaan domineren en relatief haalbaar zijn in de zomer van 2022. Daarmee krijgt Lionel Messi een aanvalspartner die hem kan helpen op de meest belangrijke momenten. Andere prioriteiten zijn natuurlijke opvolgers van Gerard Piqué en Sergio Busquets op hun posities. Het is compleet ondenkbaar dat die prioriteiten binnen twee transferzomers opgelost zijn, dat is financieel simpelweg niet haalbaar. Sterker nog, als de club erin slaagt om Kylian Mbappé of Erling Braut Håland vast te leggen… Dan duurt het nog langer voordat de club aan de slag kan met de andere prioriteiten. Hoog tijd voor nieuwe richtlijnen voor het gedrag op de transfermarkt en het categoriseren van mogelijke versterkingen:

  • De eerste groep versterkingen wordt bestempeld als de Marlon y Halilović categorie. Daarmee worden onbewezen jeugdspelers bedoeld waarvan de club denkt dat ze het zogenoemde ‘Barça DNA’ hebben. Meestal krijgen deze talenten eerst bij Barcelona B twaalf maanden de tijd om zich aan te passen aan een nieuwe omgeving en speelwijze, om vervolgens de overstap te maken naar het eerste elftal. Voorbeelden: Luis Alberto, Denis Suárez, Alen Halilović, Marlon Santos, Jean-Clair Todibo .
  • Voor de tweede groep versterkingen worden de meeste financiële middelen gereserveerd. De verwachting is namelijk dat deze spelers nog minimaal acht á tien seizoenen van waarde zijn voor de club. In het verleden heeft de club een fout gemaakt door een compromis te sluiten in deze categorie, ze weigerden de hoofdprijs te betalen voor de droomkandidaat. De gulden regel voor deze groep is dus als volgt: ‘put your money where your mouth is’. Voorbeelden: Ronaldinho, Samuel Eto’o, Dani Alves, Zlatan Ibrahimović, David Villa, Cesc Fábregas, Neymar, Frenkie de Jong
  • De derde groep versterkingen zijn ervaren spelers met een specifiek profiel die op korte termijn een probleem in de selectie moeten oplossen. Soms is dat een verdedigende middenvelder, soms is dat een doelpuntenmaker. Het is absoluut geen schande om financiële middelen vrij te maken voor een speler die alleen waarde heeft voor de korte termijn, maar dan moet je er honderd procent zeker van zijn dat diegene het niveau heeft om vanaf het eerste moment belangrijk te zijn. Voorbeelden: Edgar Davids, Lillian Thuram, Thierry Henry, Henrik Larsson .
  • De laatste groep versterkingen is niet te vangen onder een bepaalde gemeenschappelijke eigenschap, behalve dat ze kansen zijn op de transfermarkt waar de club van moet profiteren. Dat kunnen spelers zijn in hun laatste contractjaar of spelers van clubs in financiële nood. Voorbeelden: Rafa Marquéz, Mark van Bommel, Yaya Touré, Maxwell, Adriano, Ivan Rakitić .

V: Catalaanse onafhankelijkheid en de Super League
De wedstrijd tegen Las Palmas in een leeg Camp Nou blijft nog lang op mijn netvlies staan. Op de dag van het raadgevend referendum over Catalaanse onafhankelijkheid werden stembussen op gewelddadige wijze leeggeroofd door speciale politie-eenheden uit de hoofdstad. Wat deed Josep Maria Bartomeu? Uit de vrees voor puntaftrek stuurde hij de speler het veld op en weigerde hij om supporters toe te staan in het stadion. Waar Camp Nou tijdens eerdere onderdrukkingen fungeerde als veilige haven werden supporters nu op straat overgelaten aan de speciale eenheden. Het is onmogelijk om van een voetbalvereniging te vragen om een politiek standpunt in te nemen, maar dat betekent niet dat Barcelona niet als spreekbuis kan fungeren voor het Catalaanse volk. Op die dag is de club naar mijn mening een deel van haar persoonlijkheid verloren en dat is onvergeeflijk. FC Barcelona hoeft geen synoniem te zijn voor Catalaanse onafhankelijkheid, maar de club heeft wel een verantwoordelijkheid richting het Catalaanse volk.

Empty Camp Nou
In een periode waarin lege stadions nog een bezienswaardigheid waren maakte deze foto behoorlijke indruk. Tijdens de wedstrijd waren politiesirenes te horen en werd Catalaanse burgers op hardhandige wijze duidelijk gemaakt dat het referendum niet geaccepteerd zou worden door de zittende macht uit de hoofdstad. De Spaanse voetbal dreigde met puntaftrek en Josep Maria Bartomeu dwong zijn spelers om toch het veld te betreden. Beschamend! Zelf had ik liever drie punten aftrek gehad dan dit beeld op mijn netvlies moeten hebben voor de daarop volgende jaren.

In zijn laatste maanden als voorzitter van de club heeft Josep Maria Bartomeu zich verbonden aan meerdere initiatieven rondom de Super League, waardoor de nieuwe voorzitter in een situatie komt waarin er weinig bewegingsruimte is. Uiteindelijk hebben de clubleden het recht om de plannen af te wijzen, dus dat geeft de club een vluchtroute uit een duidelijk mislukt project. Alleen al het feit dat uitgerekend Florentino Pérez zichzelf heeft benoemd tot voorzitter van de Super League had al genoeg bellen moeten doen rinkelen in Camp Nou.

Toch zijn de initiële beweegredenen van de deelnemende clubs volkomen begrijpelijk. Ten opzichte van andere sporten worden belangrijke duels relatief inefficiënt in de markt gezet, waardoor deze deelnemende clubs slechts een fractie van de televisie- en prijzengelden ontvangen. Deelname van de huidige opzet van de Champions League is dus een suboptimale oplossing en een gezonde discussie over nieuwe richtlijnen lijkt me niet meer dan normaal. De onderhandelingsstrategie van de deelnemende clubs aan de Super League had echter niet slechter gekund. Niet alleen verloren ze de steun van hun achterban, ze gooiden hun onderhandelingspositie te grabbel. Kortom, de beweegredenen zijn volkomen begrijpen. Maar de gekozen onderhandelingsstrategie had niet slechter kunnen zijn.

Volgens mij heb jij veel tijd over, wat een verhalen

Paar mooie informatieve stukken om te lezen! Het geeft wel echt weer wat een wanbeleid er de laatste jaren is gevoerd. In je carrière gaat het natuurlijk erg goed, in de echte wereld lijkt er voor Barça even niks anders op te zitten dan proberen weer aan te haken bij de Europese top. Op dit moment schaar ik Barcelona minder in dan clubs als City, Liverpool, Chelsea, Bayern en PSG, als Messi vertrekt wordt het nog een stuk minder. Ik denk ook niet dat het aantrekken van één nieuwe steraanvaller (of dit nou Mbappé of Haaland is) ze direct terug naar de absolute top gaat brengen.

1 like

Onder andere door blessureleed bij Ousmane Dembélé heeft de club besloten om de 17-jarige Ezequiel Agedulo vroegtijdig terug te halen van zijn uitleenbeurt aan FC Nordsjælland. Zijn terugkeer bleef niet onopgemerkt; één doelpunt, één assist, twee pre-assists en acht (!) sleutelpasses tegen een machteloos RC Celta Vigo (0-5) in de Copa del Rey.

2 likes

Ousmane Dembélé niet langer onaantastbaar in Camp Nou, clubleiding kijkt naar mogelijkheden op de transfermarkt

Verdediging
Op 37-jarige leeftijd lijkt Gerard Piqué eindelijk begonnen aan zijn laatste twaalf maanden van zijn carrière. De Catalaanse verdediger begon het seizoen als onbetwiste sterkhouder achterin, maar verloor zijn basisplaats na enkele lichte blessures. Eric García en Ronald Araújo waren de aangewezen vervangers, waardoor Clément Lenglet definitief buiten de boot viel. In de winterse transferperiode besloot de club om de problemen centraal achterin definitief op te lossen met de komst van Matthijs de Ligt (Juventus). Na wekenlange onderhandelingen ging de Italiaanse topclub akkoord met een bod van €60,000,000 plus Clément Lenglet, Jean-Clair Todibo én de 17-jarige jeugdspeler Martín Velasco. In de zomerse transferperiode gaat de clubleiding van Barcelona zich melden voor Hugo Guillamón (Valencia) en Jorge Cuenca (Villarreal) om op die manier de verdediging in de breedte te versterken. De laatstgenoemde speelde eerder al in de jeugdopleiding van Barcelona en debuteerde zelfs voor het eerste elftal onder Ernesto Valverde. In de onderhandelingen met Villarreal bedong de club een terugkoopclausule van €10,000,000, waardoor de Spaanse verdediger een relatief goedkope versterking zou zijn. Een andere mogelijkheid is om Mikel Merino (Real Sociedad) los te weken en om te turnen tot centrale verdediger. Op die positie speelde hij al eerder bij Osasuna en Borussia Dortmund, terwijl het gebruiken van een middenvelder als centrale verdediger niet ongewoon is bij Barcelona (Yaya Touré, Javier Mascherano, etc.).

Middenveld
In de afgelopen maanden werd duidelijk er teveel gevraagd werd van jonge middenvelders als Ilaix Moriba, Riqui Puig en Pedri. Om het gebrek aan breedte in de selectie op te lossen heeft de club besloten om Thiago Alcântara (Liverpool) transfervrij terug te halen naar de club. Daarnaast keert Dani Olmo (RB Leipzig) terug van zijn uitleenbeurt aan zijn voormalige club. Mocht Ilaix Moriba weinig indruk maken in het restant van het seizoen, dan zou hij volgend seizoen op huurbasis kunnen vertrekken.

Voorhoede
Ousmane Dembélé heeft door blessureleed nog niet zijn stempel kunnen drukken op het lopende seizoen, waardoor spelers als Ansu Fati, Hugo Carvalho, Ezequiel Agudelo en Yusuf Demir kansen kregen op meer speelminuten onder Xavi Hernández. In de afgelopen seizoen was de Franse vleugelaanvaller van onschatbare waarde, dus er bestaan weinig twijfels over zijn toekomst bij de club. Toch zal men rekening moeten houden met het feit dat Lionel Messi steeds dichter bij het eind van zijn carrière komt, waardoor Dembélé wellicht ingeruild kan worden voor een meer creatieve speler. Denk bijvoorbeeld aan João Félix (Atlético Madrid). Een andere speler die buiten de boot is gevallen door blessureleed is Bryan Gil, hij zal de club waarschijnlijk gaan verlaten in de zomerse transferperiode. Zijn plaats in de selectie wordt daarna ingevuld door een jeugdspeler.

Barcelona machteloos tegen onnavolgbare João Félix

FC Barcelona - Atlético Madrid: 0-3
:soccer: '38 0-1 João Félix (Saúl Ñíguez)
:soccer: '56 0-2 João Félix (individuele actie)
:soccer: '89 0-3 João Félix (Luis Suárez)
FC Barcelona XI: Marc-André ter Stegen; Sergi Roberto, Eric García, Matthijs de Ligt, Alejandro Grimaldo (Jordi Alba); Frenkie de Jong, Rodrigo Hernández, Riqui Puig (Ousmane Dembélé); Ansu Fati (Dani Olmo), Lionel Messi, Kylian Mbappé. (4-3-3)

Atlético Madrid XI: Jan Oblak; Gonzalo Montiel, José María Gímenez, Felipe, Renan Lodi; Marcos Llorente, Koke, Saúl Ñíguez, Thomas Lemar (Yannick Ferreira Carrasco); Moussa Dembélé (Luis Suárez), João Félix. (4-4-2)

1 like

Barcelona gaat vol voor belangrijke dubbelslag in San Sebastián
Op een regenachtige zaterdagmiddag hebben Víctor Font en Jokin Aperribay bekend gemaakt dat hun clubs aan het onderhandelen zijn over een transferconstructie waarbij meerdere spelers betrokken zijn. In de afgelopen jaren heeft Real Sociedad een indrukwekkende ontwikkeling doorgemaakt, onder andere door de aanwezigheid van spelers als Igor Zubeldia, Mikel Merino, David Silva, Martin Ødegaard, Portu, Mikel Oyarzabal en Alexander Isak. Nu is het moment aangebroken waarop twee belangrijke pilaren van de ploeg in principe zijn uitgeleerd bij de club.

Mikel Merino
De Baskische middenvelder begon zijn carrière bij CA Osasuna, waar hij in de jeugdelftallen werd gezien als een veelbelovend talent. In de Spaanse jeugdelftallen maakte hij deel uit van de generatie met onder andere Marcos Llorente, Rodrigo Hernández, Dani Ceballos, Carlos Soler, Denis Suárez en Saúl Ñíguez, waardoor hij gedwongen werd om zich te richten op een positie centraal achterin. Na zijn definitieve doorbraak vertrok hij voor enkele miljoenen naar Borussia Dortmund, waar hij eigenlijk nooit echt zijn niveau heeft weten te halen. Uiteindelijk keerde hij via Newcastle United terug in Baskenland en heeft hij zich ontwikkeld tot de absolute leider op het middenveld. Onder Xavi Hernández gaat hij waarschijnlijk Yaya Touré of Javier Mascherano achterna en het centrum van de verdediging van voetballend vermogen voorzien. Daarnaast kan hij natuurlijk als verdedigende middenvelder of zelfs als centrale middenvelder gebruikt worden.


In de onderlinge duels van de afgelopen seizoenen was Mikel Merino doorgaans een sta-in-de-weg op het middenveld.

Mikel Oyarzabal
Een wandelende garantie voor een double-double, dat begint langzamerhand een gepaste bijnaam te worden voor de Baskische vleugelaanvaller. Eigenlijk heeft hij sinds het seizoen van zijn definitieve doorbraak (2017-2018) steeds de dubbele cijfers qua doelpunten gehaald. In de loop der tijd heeft hij daar ook dubbele cijfers qua assists aan toegevoegd. Daarnaast heeft hij een cruciale rol in de nationale ploeg en werd bijvoorbeeld topscorer van het Europees Kampioenschap. En toch speelde hij nog geen minuut in de Champions League. Kortom, het moment om te vertrekken is ook voor hem aangebroken.


Het eerste bod van veertig miljoen euro plus de diensten van Francisco Trincão werd afgewezen door Real Sociedad, maar het ligt in de lijn der verwachting dat de clubs in de komende weken een akkoord zullen vinden over de transfersom.

Door de benauwde financiële situatie bij Barcelona is het ondenkbaar dat deze constructie doorgang kan vinden zonder dat er spelers vertrekken uit Camp Nou. Ousmane Dembélé heeft van de club te horen gekregen dat hij mag vertrekken op het moment dat er een ‘Neymar-esque bedrag’ op tafel komt. Arsenal, Liverpool en Manchester United hebben al interesse getoond, maar vooralsnog lijken de Engelse clubs huiverig om te voldoen aan de vraagprijs van bijna tweehonderd miljoen euro. Een andere manier om de constructie te financieren is door de uitgeleende Francisco Trincão de omgekeerde weg te laten bewandelen. De Portugese vleugelaanvaller heeft geen toekomst bij de club en vertegenwoordigt een marktwaarde van ongeveer tachtig miljoen euro.


Beoogde selectie van Barcelona voor het seizoen 2023-2024 met de twee gedroomde aanwinsten.