APRIL | Tussen hoop & wanhoop
Op 1 april werden de vier spelers bekend gemaakt wie kans maakten op Player of the Month Maart: Corona (Sevilla), Boyé (Elche), Sørloth (Real Sociedad) & onze eigenste Ángel Correa. Het is alvast een mooie beloning om geselecteerd te worden voor de ondertussen 28-jarige Argentijn. Onder de geselecteerden geen spoort van Álvaro Morata …
Alle aandacht ging op speeldag 30 naar dé Madrileense derby: El Derbi Madrileño. De eerste ontmoeting dateerde van helemaal in het begin van het seizoen, toen we op speeldag 2 dankzij Lemar een 1-1 uit de brand sleepten.
Op de persconferentie gaf Simeone de nodige uitleg:
“We hebben de laatste weken een inspanning geleverd om de kloof met hen te verkleinen tot het minimum en dit is ons gelukt: de marge tussen ons beide bedraagt nu maar één punt. Dit is de uitgelezen kans om die tweede plaats te bemachtigen.”
Wat vond Simeone van Reals laatste weken tot nu toe?
“Men is nog op drie fronten actief: in LaLiga, men speelt een Copa del Rey-finale later deze maand en net zoals wij, wacht hen een Europese wedstrijd. Eén waar zij nu ook ongetwijfeld al aan denken, ondanks deze wedstrijd. Misschien kunnen van die situatie wel profiteren?”
En hoe hard juist rekent zijn team op de aanwezigheid van de thuisaanhang?
“Ik vermoed dat de afgelopen dagen onze aanhang al voldoende klaargestoomd is via pers, sociale media, … We vatten deze wedstrijd aan met de nodige Coraje & Corazón. Zo doende zijn niet alleen onze jongens er klaar voor maar ook onze trouwe 12de man.”
Simeone’s elftal: Oblak; Molina, Giménez, Savic, Reinildo; Correa, De Paul, Koke, Carrasco; Griezmann & Morata.
Carlo Ancelotti koos voor deze verwachte elf: Courtois; Carvajal, Rüdiger, Alaba, Mendy; Kroos, Tchoameni, Modric; Valverde, Benzema & Vini Jr.
Een zonnig & sfeervol Metropolitano was klaar voor de 172ste Derbi Madrileño! En in de vierde minuut was er meteen al enorm gejuich te horen: onze eerste aanval vertrok vanop de rechterkant via Molina, De Paul, een doorsteekpass richting Correa die in één tijd de bal voorgaf, zodat Griezmann geniepig kon binnen tikken aan Courtois’ eerste paal! Een droomstart voor Los Cholchoneros, ferm balen voor de Real-defensie.
Cholo koos er voor om blijven druk te zetten in plaats van achteruit te gaan kruipen, we probeerden meteen dat tweede doelpunt te verzilveren. Een uitstekende Courtois verkwam dat tot maar liefst driemaal toe: opnieuw Griezmann, Morata kwam één op één met de Belg én De Paul met één van zijn befaamde afstandsschoten, maar telkens stond de ex-Atlético wel paraat. De bezoekers waren danig onder de indruk, want zowel Benzema als competitietopschutter Vini Jr kwamen amper in het stuk voor de eerste helft. 1-0 ruststand.
Bij het begin van de tweede helft kwam Ceballos Kroos vervangen, op die manier wou Ancelotti toch meer controle krijgen over het middenveld, waar Koke & De Paul heersten. Een pover afstandsschotje van aanvoerder Benzema was rond het uur een eerste wapenfeit. We domineerden verder de partij, maar dat ene doelpunt was te weinig om ons zegezeker te voelen.
Een grote twintigtal minuten voor tijd mochten een hardwerkende Morata & Correa, goed voor de assist, gaan rusten ten voordele van Memphis & Llorente. De Nederlander was meteen van goudwaarde, want amper een achttal minuten was hij de maker van ons tweede, bevrijdende doelpunt. Oblak gaf bij een intrap de bal kort mee met Giménez, die Koke centraal aanspeelde, onze Capi zette een één-tweetje met Carrasco op, zodat hij het centrale duo Rüdiger – Alaba uit positie speelde, en zo Memphis plots alleen voor Courtois bracht. Onze nummer 9 twijfelde niet en plaatste de bal mooi in de verste hoek: 2-0, nu wist het hele stadion dat de buit binnen was.
In de slotminuten moest Rüdiger zijn frustraties nog even kwijt op de enkels van Antoine Griezmann, de Duitser kreeg ‘slechts’ geel voor deze aanslag. Gelukkig voor Grizi zonder erg, met het oog op Man City gericht. Bij het affluiten galmde het clublied luid doorheen het stadion, El Derbi werd gewonnen! De beoogde tweede plaats was een feit, nu is het een kwestie om die vast te houden tot het einde. En een serieuze boost om onze volgende tegenstander te bekampen!
De dag nadien volgde de reis richting Manchester, voor alweer een wedstrijd van jewelste. Manchester City stond autoritair op kop in de Premier League, op 6 punten voorsprong (en één gespeelde wedstrijd minder) van Liverpool, richting hun 9de landstitel. De spanning was te snijden in een bomvol Etihad Stadium, te merken dat de gezangen die luidkeels gezongen werden door de ruim 52.000 toeschouwers.
Pep Guardiola koos voor Ederson in doel, de verdediging bestond uit Walker, Laporte, Dias & Akanji met aanvoerder Gündoğan daar net voor, waardoor De Bruyne & Bernardo Silva volop mochten gaan aanvallen in het middenveld, Erling Haaland werd langs de flanken vergezeld door Mahrez & Grealish.
Diego Simeone koos voor dezelfde elf als tegen Real twee dagen eerder, met uitzondering dat Correa plaats moest maken voor Llorente.
De toon van de wedstrijd werd meteen al in de eerste minuten gezet: de thuisploeg was vastberaden om nu al een optie te nemen op de halve finales door meteen druk te zetten op onze man in balbezit , zodat we geen tijd of ruimte kregen om de bal rond te spelen. Wanneer ons dit wel lukte, dan was er altijd wel ergens een (venijnige) overtreding die onze opbouw verstoorde.
The Citizens combineerden die druk met een aanvalsspel dat van langs alle kanten kwam, met als eindbestemming Erling Haaland. De Noorse topschutter in de UCL kreeg verschillende kansen aangeboden maar ofwel stond Oblak in de weg of het was het doelkader dat er voor zorgde dat zijn doelpuntentotaal niet werd aangedikt. Een moordende eerste helft overleefden we met een brilscore.
De tweede helft bleven de “Engelsen” op hetzelfde elan doorgaan en men werd er voor “beloond”: wanneer Savic struikelend wou een schot van Haaland afblokken, floot de scheidsrechter voor handspel waardoor City een strafschop kreeg. De Noor mocht achter de bal gaan staan, Oblak kansloos enzo was de voorsprong een feit.
Te bedenken dat we misschien nu aan voetballen én kansen creëren gingen toekomen, was een positieve gedachte: tweemaal toe konden we Ederson aan het werk zetten, maar de Braziliaan hield zijn netten schoon. De 1-0 die op het bord stond, gaf ons moed om toch nog onze kans te wagen in ons Metropolitano.
In de andere kwartinales hielden Real & Dortmund elkaar in evenwicht (0-0), Bayern München won met het kleinste verschil tegen Porto (1-0), terwijl Inter met één voet in de halve finale staat na een 2-0-overwinning tegen stadsrivaal Milan.
Bij aanvang van speeldag 31 werd Sørloth tot Player of The Month verkozen en waren we blijkbaar nog steeds onder de indruk van onze Engelse trip, want we kwamen op Rayo Vallecano op achterstand door de Tomás, die ook in de heenwedstrijd tegen ons wist te scoren. Na de rust zetten we orde op zaken en werd uiteindelijk nog vlot gewonnen, ondermeer dankzij een strafschop van Llorente. Een “tussendoortje” dat goed was voor ons moraal.
En dat vertrouwen hadden we nodig, indien we ons wilden kwalificeren voor de halve finales van de UCL, het was alweer van het seizoen 2016/17 geleden dat we die nog haalden. Simeone had zijn manschappen ingepeperd dat we in ons eigen stadion die tikkel meer kunnen, we hebben dat de afgelopen jaren daadwerkelijk ook getoond én dit was ook zo’n moment.
We begonnen op dezelfde manier zoals Guardiola’s team: druk naar voor en hen meteen bij de figuurlijke keel grijpen. Aangemoedigd door onze twaalfde man lukte dit wonderlijk wel: in minuut 24 werd Llorente iets teveel vrijheid gegeven net voor de zestien, waaruit hij verschroeiend uithaalde. Ederson dook zover hij kon, maar zijn poging was tevergeefs: de bal raakte de netten, 1-0! Na nog geen halfuur was alles weer te herdoen!
De bezoekers leken even te gaan twijfelen maar zochten meteen naar de gelijkmaker, zodat zij weer in het voordeel waren. Haaland, De Bruyne én Grealish ondernamen een poging, maar Oblak stond zijn mannetje. 1-0 na 45 minuten, todo era posible …
Bij aanvang van de tweede helft werd duidelijk dat beide teams volop voor de kwalificatie gingen, alleen was de vraag wie aan het langste eind ging trekken? Griezmann, speelde een dijk van een wedstrijd, zag zijn poging gered door Ederson, de vrije trap van De Bruyne werd van de lijn gekopt door Giménez, Morata kwam oog in oog te staan met de Braziliaanse international maar faalde. Haaland kreeg een prima kopkans op voorzet van Bernardo Silva, maar die bal spatte tegen de paal, de kansen werden aan beide kanten gecreëerd, maar …
… helaas voor ons zat het venijn in de spreekwoordelijke staart, want in de slotminuten scoorde Bernardo Silva het doelpunt van de kwalificatie, nadat Haaland (weer hij) de bal mooi teruglegde waardoor de Portugees de bal perfect buiten het bereik van Oblak plaatsen. Het uitvak vol lichtblauwgeklede supporters ging uit zijn dak, terwijl de rest van het Metropolitano het fluitconcert in gang zette. Simeone & alles wat Atletigezind was, wist hoe laat het was: het Europees parcours kende jammerlijk zijn einde.
De halve finalisten werden meteen uitgeloot: Real Madrid (1-3 op Dortmund) neemt het op tegen Manchester City. Bayern (1-2 in Porto) gaat het duel aan met Inter, dat ook de terugwedstrijd won van Milan met 0-1.
Voor de geïnteresseerden: in de halve finales van de Europa League is ook Italië goed vertegenwoordigd met het duel Juventus & Lazio, Barcelona treft het Duitse Leverkusen. In de Conference Leauge strijden het Belgische Gent tegen Fiorentina, Villarreal & Nice om een plaats in de finale van Europa’s kleinste beker.
In het weekend speelden we de frustraties die de Europese midweek ons gaf compleet van ons af. Het team dat de dupe werd, was Mallorca, dat net boven de degradatiezone geparkeerd was. We hadden met hen ook nog een rekening te vereffenen na de Bekeruitschakeling. Het werd een 0-4-overwinning waar Griezmann een doblete scoorde.
In de resterende twee LaLiga-wedstrijden haalden we een 6 op 6 tegen respectievelijk Getafe & degradatiekandidaat Elche.
Er werd ondertussen ook een nieuwe transfer gerealiseerd voor komend seizoen, betreffende Arnau Martínez. Girona had een clausule van 45 miljoen € in zijn contract laten optekenen, toch konden we via vlotte onderhandelingen een deal sluiten van 20 miljoen €. De jonge Spanjaard moet de doublure worden van Molina.
In de laatste week van april werd de heenwedstrijd van de halve finales UCL gespeeld: het Man City waar wij door werden uitgeschakeld, haalde thuis uit tegen Real Madrid (3-1), terwijl Inter met een kleine bonus (1-0) richting Müchen kan trekken voor de terugwedstrijd.
Vier speeldagen voor het einde van de competitie is dit het klassement. Barcelona is nog steeds leider, maar het verloor onderweg twee punten na een 2-2-gelijkspel tegen Cádiz. Sinds we El Derbi Madrileño wonnen, haalden we een perfecte 12 op 12, waardoor we dichterbij Barcelona komen én verder uitliepen op Real Madrid, dat op 32ste speeldag verloor tegen het vierde geplaatste Real Sociedad (2-0). Zo gaan de Basken volop voor dat begeerde UCL-ticket.
Athletic Club, Osasuna, Villarreal & Real Betis zijn volop in de race voor de overige Europese tickets. Sevilla, Valencia, Celta bevinden zich ondertussen in de grijze buik van het klassement, terwijl Elche nog vier punten moet goed maken op Mallorca om uit de gevarenzone te zijn. Valladolid & vooral Almería lijken veroordeeld om te dalen naar tweede klasse …
Sinds de uitschakeling in de UCL is het gemoed van het bestuur serieus gedaald (mijn rating staat op weak), maar plots is de marge tussen ons en Barcelona maar 5 punten. Er zijn nog 12 punten te verdienen, dus wie weet wat er nog mogelijk is in de titelstrijd. Real is volledig uit de race geslagen.
Ons programma ziet er als volgt uit: Real Betis (thuis), Villarreal (thuis), Osasuna (thuis) & Sevilla (uit). Een pittig vierluik in vergelijking met het programma van Barcelona: Espanyol (uit), Celta (uit), Real Betis (thuis) & Mallorca (thuis). Hun voordeel: op papier makkelijkere tegenstanders én het feit dat men nog maar één keer verloor in de competitie. Hun nadeel: Barcelona is nog Europees actief, wat meer wedstrijden betekent & meer vermoeidheid teweegbrengt … Hay Liga?!
LaLiga – speeldag 30 | Atlético 2 – 0 Real Madrid (4’ Griezmann, 78’ Memphis)
UCL – kwartfinale (heen) | Man City 1 – 0 Atlético (61’ Haaland (p))
LaLiga – speeldag 31 | Rayo Vallecano 1 – 3 Atlético (17’ Raúl de Tomás, 48’ Memphis, 83’ Morata, 90’ Llorente (p))
UCL – kwartfinale (terug) | Atlético 1 – 1 Man City (24’ Llorente, 87’ Silva)
LaLiga – speeldag 32 | Mallorca 0 – 4 Atlético (8’ 19’ Griezmann, 22’ Memphis, 87’ Morata)
LaLiga – speeldag 33 | Getafe 1 – 2 Atlético (10’ Correa, 44’ Angileri, 76’ Griezmann)
LaLiga – speeldag 34 | Elche 1 – 2 Atlético (15’ Memphis, 62’ Lemar, 77’ Verdú)
#AúpaAtleti
