DECEMBER | De vermoeiheid slaat toe
De laatste maand van het jaar 2022 startte alvast prima in het opzicht van de geselecteerden voor Player of the Month November, want naast Roger (Cádiz) Valverde & Vini Jr. (Real Madrid) was onze Nahuel Molina eveneens geselecteerd. Een prima erkenning voor onze Argentijnse rechtsacter die de laatste weken prima presteert.
De opbouw naar de clash van het weekend was de afgelopen dagen duidelijk te merken in de media: sportkranten AS & Marca schreven uitvoerig interviews, artikels en statistieken uit, het televisieprogamma El Chiringuito bracht een special uit & ook EA TV, waar de wedstrijd ondermeer live te bekijken was, gaf het de nodige aandacht.
De situatie was duidelijk: Barcelona voerde ongeslagen het klassement aan met 39 punten, Atlético, tweede in de stand, had 6 punten minder. Wat de media dan minder in de aandacht bracht was dat de nummer 3 & 4 elkaar ook ontmoeten. Real Madrid ging langs bij Athletic Club. De Madrilenen hielden gegarandeerd de gebeurtenissen in Metropolitano in de gaten.
Voor zowel Barcelona als Atlético was deze wedstrijd van groot belang, toch hinkten beide teams op twee gedachten, want na dit duel staat er misschien nog een belangrijkere wedstrijd op het programma: de laatste speeldag van de groepsfase van de UCL. Atlético, zoals geweten, moet dinsdag gaan winnen in Leverkusen om de volgende ronde te halen, Barcelona reist af naar groepsleider Inter (9ptn) die drie punten meer telt dan hen, terwijl Bayern (8 ptn) Plzen mag ontvangen. Blaugrana’s Europese lente komt zo dus sterk in het gedrang …
Het is het nu dat van belang is moeten beide coaches geredeneerd hebben, want zowel Xavi als Simeone brachten een sterk elftal op de mat. Xavi koos voor ter Stegen in doel; Araujo, Koundé, Christensen & Jordi Alba in de verdediging, op het driemansmiddenveld stonden Pedri, Kessie & De Jong, de aanval werd gevormd door Raphinha, Lewandowski & Dembélé.
Simeone koos voor deze elf:
Waar de media heel de week speculeerde dat dit een gesloten partij zou gaan worden want Atlético zou de leider de bal geven en countergewijs te werk gaan, terwijl men dacht dat Barcelona eerder afwachtend zou gaan voetballen omdat zij niet hoefden te winnen, waren de speculaties van de media gewoonweg fout:
vanaf de eerste minuut zagen de mensen in het Metropolitano twee teams die vol voor de overwinning gingen: de thuisploeg wou snel druk naar voor zetten om zo voor de verrassing te zorgen, terwijl Barcelona trouw zijn eigen voetbal speelde. Het resulteerde in kansen zodat zowel Oblak als ter Stegen zich in het openingskwartier konden tonen: beide doelmannen zijn wereldtop!
Het was toch de Sloveen die het eerste doelpunt moest incasseren: een mooie combinatie over verschillende stations kwam tot bij Raphinha die het zestienmetergebied in dribbelde, de bal mooi klaarlegde zodat Lewandowski van kortbij Oblak kon kloppen. De leider op rozen!
In de overige twinting minuten van de eerste helft kwam Barcelona nog een aantal keer gevaarlijk zoeken naar een dubbele voorsprong, wij daarentegen konden enkel via wat afstandschoten ter Stegen bedreigen. We gingen de rust in met een 0-1-achterstand. In Bilbao was de ruststand dezelfde, in het voordeel van Real.
Simeone had zijn manschappen tijdens de rust opgedragen de tweede helft vol overgave te starten. Hij ging er vanuit dat Barcelona nu wel ging afwachten, nu ze op voorsprong stonden. Onder leiding van een gedreven Griezmann, alsof de Fransman hem extra wou bewijzen, kwamen we tot enkele prima kansen: ter Stegen werd nu nadrukkelijker aan het werk gezet.
Simeone greep in door een bleke Carrasco te vervangen, Lemar was zijn vervanger. Het bracht nog meer swung in ons spel: ons sterk kwartier werd net na het uur verzilvert door Griezmann: Koke infiltreerde diep tot aan de zestien, een prima steekbal tot bij Llorente die meteen de bal richting Griezmann gaf. De Fransman draaide knap weg van landgenoot Koundé en liet ter Stegen kansloos, de bordjes stonden weer gelijk! Het volgelopen Metropolitano ontplofte!
Simeone gaf teken om verder door te drukken, nu de leider even van streek was. De Paul verliet het veld voor Angel Correa, die nog meer aanvalsimpulsen mocht gaan geven. Xavi speelde hier op in door Kessié te vervangen door routinier Busquets om zo de partij te gaan controleren.
De thuisaanhang stuwde luidkeels het elftal naar voor, richting ter Stegen. Morata kwam in het slot een verdienstelijke Memphis aflossen, terwijl Ansu Fati Lewandowski kwam aflossen. Beide coaches hoopten dat deze spelers hun supersub konden gaan worden. En het was Morata die net te kort kwam bij een ultieme voorzet van Correa, dus bleef het bij een aangenaam 1-1-gelijkspel. In Bilbao zorgden de gebroeders Williams er persoonlijk voor dat een 0-2-achterstand omgebogen werd tot een 2-2-eindstand. Zo verandert er niets binnen de top 4 van het klassement.
De dag nadien stond de trip richting Leverkusen gepland voor de cruciale wedstrijd om de groepsfase van de UCL te overleven. Op de traditionele persconfercentie de dag voor de wedstrijd werd aan Simeone gevraagd wat hij vond van de ongelooflijke vooruitgang die Leverkusen geboekt heeft sinds hun ontmoeting (2-1) eind september toen de club mooi 5de stond in de Bundesliga, terwijl nu Xabi Alonso zijn team helemaal boven staat met 35 op 42, net één puntje meer dan Bayern München?
“Ik ben me bewust dat dit absoluut geen evidente wedstrijd gaat worden, de leiding in de Bundesliga neem je niet zomaar. Ook tijdens de heenwedstrijd was het een hele klus om de overwinning binnen te halen, dus dat zal morgen niet anders zijn. We moeten het opnemen tegen een team dat barst van vertrouwen & graag sinds het seizoen 2016/17 nog eens bij de laatste zestien wil horen.” De inzet was dus duidelijk: kwalificatie. Voor de thuisploeg voldeed een punt, voor ons moest het de volle buit worden. Porto ontving thuis Club Brugge én kon zich verlies niet permitteren.
In vergelijking met de wedstrijd tegen Barcelona deed Simeone drie wijzigingen: De Paul, Llorente & Memphis verdwenen uit de basis ten voordele van Kondogbia, Correa & Morata. Een teleurstellende Carrasco bleef het vertrouwen houden.
Het openingskwartier was eerder zenuwachtig: geen van beide teams durfde het voortouw te nemen om voor de aanval te kiezen. Maar na die studieronde stelde Leverkusen zich wat afwachtender op, waardoor wij wel aanvallender gingen gaan voetballen: prima kansen via Morata & Griezmann werden knap geweerd door doelman Hradecky. Enkele minuten kreeg de Finse doelman alweer werk, een bedrijvige (of geprikkelde?) Carrasco testte de alertheid tot tweemaal toe. Hradecky hield zijn team in de wedstrijd.
Onze druk nam toe, wat ons vertrouwen gaf: Koke speelde strak in op een afgehaakte Morata die meteen terugkaatste, onze Capi verstuurde Carrasco diep op zijn linkerflank. De Belg haalde de achterlijn en kon zo pal klaarleggen voor een alleenstaande Griezmann. De Fransman twijfelde niet en scoorde zijn derde Europese doelpunt, ééntje die héél belangrijk was. Na onze voorsprongen, maakten we de fout om Leverkusen terug in de wedstrijd te laten komen. Bij hun eerste echte aanval was het meteen raak: Frimpong rukte op vanuit het middenveld, verstuurde Schick diep. De Tsjech behield het overzicht waardoor hij Azmoun de gelijkmaker op een schotelje kon aanbieden: op slag van rust 1-1! De thuisaanhang kreeg weer hoop, want met deze stand waren zij geplaatst. In Porto was de ruststand 1-0.
De peptalk van aanvoerder Koke & Griezmann die hun teamgenoten tijdens de rust gaven, werkte wonderlijk wel bij de start van de tweede helft: die was nog maar een grote 5 minuten onderweg toen Kondogbia stevig maar correct de bal af nam van Demirbay en meteen meegaf met Correa. Angelito deed waar hij ongelooflijk goed in is: het zestienmetergebied inlopen en overhoeks trappen: Hradecky was voor de tweede maal deze avond geklopt. Het uitvak vol Atléticos juichten samen met onze kleine Argentijn!
Op het uur greep Alonso in door Wirtz (verrassend op de bank gestart?) en Adli in te brengen. Oblak werd twintig minuten voor tijd nog eens serieus getest door een kwieke Azmoun en ook de ingevallen Hlozek kon het verlossende doelpunt niet meer scoren. Naarmate de tijd verstreek werd Leverkusen machteloos, waardoor we in de slotminuten gecontroleerd de wedstrijd konden uitspelen. Missie volbracht, de Europese overwintering in de UCL is een feit!
Een moedig Leverkusen wordt zo derde in de groep en speelt na Nieuwjaar verder in de UEL. Samen met onze naam in de loting zit ook Porto, dat groepswinnaar werd nadat het 2-1 won tegen het al uitgeschakelde Club Brugge.
(Voor de nieuwsgierigen: Barcelona kon zich niet plaatsen bij de laatste 16, een gelijkspel bij Inter zorgde ervoor dat men verwezen wordt naar de UEL.)
De Player of the Month werd bekend gemaakt: het werd Vini Jr., de Braziliaan van Real scoort de laatste weken met de ogen toe, waardoor hij zijn tweede persoonlijke trofee binnenrijfde.
Op speeldag 17 van het seizoen stond de verplaatsing naar Estadio Benito Villamarín te gebeuren. Real Betis, de laatste seizoenen meestrijdend voor de Europese tickets, laat het dit seizoen afweten. Los Béticos is terug te vinden op een 11de stek (23/48), waarmee ze een grijs seizoen spelen.
Ondanks hun mindere prestaties is de volle buit meenemen niet zo’n evidentie. Zeker voor Atlético niet, waar het de afgelopen seizoenen wel kostbare punten morste. Simeone gaf ondermeer Koke & Griezmann (beiden speelden zo goed als alles tot nu toe) een plaatsje op de bank om hen de nodige rust te gunnen. Lemar & Memphis waren hun vervangers.
Het was de 27-jarige Fransman die kort voor het halfuur ons op voorsprong bracht. Een mooie wederdienst voor het vertrouwen die hij kreeg om deze wedstrijd te starten. We domineerden de eerste helft, maar konden de score niet verder doen oplopen. Betis kon amper kansen afdwingen via een onzichtbare Willian José. De Braziliaan werd door coach Pellegrini aan de pauze dan ook logischerwijze vervangen door Borja Iglesias.
De inbreng van de Spaanse international veranderde het spelbeeld meteen: nu kon Betis wel zijn targetman bereiken én zorgde hij voor aansluiting vanuit het middenveld. De tweede helft was die van de thuisploeg: het balbezit, de betere kansen, … dus kon het verdiende doelpunt niet ontbreken. Alleen voor ons was dit (alweer) in de slotminuten: op een zoveelste doelpoging gekeerd door Oblak in een hoekschop, werd deze prima getrapt door Fekir waarbij Iglesias staalhard binnenkopte: 1-1, gerechtheid geschiedde in de ogen van Los Béticos. Witsel & Oblak beseften maar al te goed dat dit zuur puntenverlies was, want zowel leider Barcelona (2-1 tegen Espanyol) als Real (1-0 tegen Girona) wonnen hun wedstrijd. Zo verliezen we meer terrein op Barcelona én moeten we nu ook Real boven ons dulden.
Onze gedachten konden even verzet worden wanneer onze president Cerezo & sportief directeur Gil Marín de loting van de UCL mochten gaan bijwonen in Nyon.
In pot 1 zaten de volgende groepwinnaars: Ajax, Porto, Bayern, Marseille, Chelsea, Real Madrid, Man City & Benfica. Eén van deze clubs zou onze (eventueel pittige) tegenstander gaan worden.
In pot 2 de nummers twee: Napoli, Atlético, Inter, Sporting Club, Milan, Leipzig, Dortmund & PSG.
(De meest opvallende clubs die dus uitgeschakeld zijn voor de volgende ronde: Liverpool, Barcelona, Spurs, Juventus (opgevangen in de UEL) & Sevilla. Van de vier Spaanse teams in de groepsfase overleven enkel de Madrileense.)
De loting bracht de volgende affiches: Dortmund werd gekoppeld aan Marseille, waar Milan een treffen wacht met Ajax, vervolgens werden wij uitgeloot aan Benfica, groepswinnaar dat PSG én Juventus achter zich liet! Leipzig mag zich gaan meten met Porto.
De derde club uit Portugal, Sporting gaat het duel aan met huidig titelhouder Real Madrid, een interessante ontmoeting tussen Inter & Chelsea, terwijl er een kraker van jewelste wacht tussen PSG & Bayern Müchen. Tenslotte wordt Napoli & Man City een boeiende tweestrijd.
De heenwedstrijd spelen we eerst thuis in de derde week van februari. De terugwedstrijd staat een maand later gepland. Na de loting gaven Cerezo & Gil Marín aan dat dit een loting met een dubbel gevoel voor ons was: enerzijds konden we een nog veel lastigere opponent tegenover ons krijgen, maar anderzijds gezien de huidige Europese vorm van Benfica wordt het een moeilijke opdracht om ons te kwaliferen …
Onze laatste thuiswedstrijd van 2022 was tegen de nummer 17 Elche, dat slechts 13 punten uit 51 kon halen en daarmee net boven de degradatiezone hing. Het werd een vrij comfortbale overwinning die al in de eerste helft beklonken werd dankzij doelpunten van Memphis & Correa. De score kon nog hoger opgelopen zijn, maar dankzij doelman Badia bleef het maar bij 2-0. Ook Barcelona won op Valladolid (1-2), Real idem op het veld van Sevilla (0-1).
De laatste wedstrijd van het jaar 2022 vond voor ons plaats in het bijzonder sfeervolle Estadio de la Cerámica. Villarreal begon het seizoen ongelooflijk sterk met enkele speeldagen leider te zijn, maar moest uiteindelijk na een tiental speeldagen de rol lossen waar het nu op een verdienstelijke 5de plaats stond met 29 op 54. In zijn laatste drie wedstrijden haalde El Submarino Amarillo 5 op 9, exact hetzelfde aantal punten dat wij tijdens onze laatste drie wedstrijden konden verzamelen. Simeone gaf in de voorgaande persconferentie aan dat hij wel aanvoelde dat zijn jongens wat vermoeid bleken. Het kwam er op neer om nog één keer vol voor de overwinning te gaan om dan van een tweetal weken rust te genieten.
Ondanks onze goede wil & dito start van de wedstrijd, bleek het toch deze teveel te zijn: een frisser & veel agressiever voetballend Villarreal domineerde vanaf halverwege de eerste helft, wat resulteerde in een knap doelpunt van ervarend José Morales: de 35-jarige Spanjaard zette een mooie combinatie op met aanvalspartner Moreno, waardoor onze verdediging uit verband werd gespeeld: een verdiende 1-0-voorsprong aan de rust.
In de tweede helft bleef Villarreal domineren, al was het ook geen storm richting het doel van Oblak. Het was een duidelijke off day, want na affluiten realiseerden de spelers zich dat dit duur puntenverlies, zo net voor de jaarovergang. Dit was ook wat Simeone eerlijk toegaf achteraf: we waren vandaag niet goed genoeg, punt.
De stand na 19 speeldagen ziet er als volgt uit: Real verpletterde Osasuna met 5-0, terwijl Barcelona wel twee punten verloor: Celta scoorde in de slotminuten zodat het in Camp Nou bij een 1-1 bleef. Een klein gelukje, zodat de kloof tussen hen en ons 9 punten bedraagt. Door de winst tegen ons springt Villarreal over Athletic Club dat zijn 6de nederlaag leed. Real Sociedad, Real Betis & het opvallende Osasuna sluiten de top 8 af. Onderaan woedt er een hevig degradatiestrijd tussen Valencia, Mallorca, Valladolid & Almería.
In januari 2023 staan de wedstrijden Cádiz (uit), Celta (thuis) & Barcelona (uit) gepland. De eerste ronde van la Copa del Rey gaat ook van start, daar zijn we van vrijgesteld. Later in de maand zal onze tegenstander in de Spaanse Beker bekend worden.
LaLiga – speeldag 16 | Atlético 1 – 1 Barcelona (27’ Lewandowski, 64’ Griezmann)
UCL – speeldag 6 | Leverkusen 1 – 2 Atlético (36’ Griezmann, 45’ Azmoun, 51’ Correa)
LaLiga – speeldag 17 | Real Betis 1 – 1 Atlético (29’ Lemar, 88’ Iglesias)
LaLiga – speeldag 18 | Atlético 2 – 0 Elche (28’ Memphis, 39’ Correa)
LaLiga – speeldag 19 | Villarreal 1 – 0 Atlético (38’ Morales)
#AúpaAtleti
