Leuk stukje over Simeone inderdaad. Mooi in elkaar gestoken en daarmee heb je o.a. de filosofie en aanpak van het huidige Atlético perfect omschreven.
1 like
Leuk stuk waarin Simeone goed naar voren komt denk ik. Ook mooi om te zien dat hij na al die jaren gewoon nog steeds bij Atlético zit, al waren er de laatste tijd wel wat geruchten dat hier wel eens verandering in kon komen. Maar gezien de prestaties in jou carrière zal hier wel geen sprake van zijn 
1 like
Bedankt @MatthiCx & @Ryanajax! Ongelooflijk hoe sterk z’n relatie met deze club is! 
Als hij het ooit overweegt om te Atlético te verlaten, zal hij sowieso één van de clubs meest succesvolle coaches ooit zijn! #TeQueremosCholo 
1 like
Aardig stuk, ik hoop stiekem dat Simeone ooit de overstap maakt naar de Premiere League. Lijlkt me een waardige toevoeging!
1 like
Dank je, @Jochem! Simeone zelf zou graag nog in Italië coachen, Lazio of Inter genieten z’n voorkeur (tevens de teams waar hij als speler actief was). Uiteraard ook het nationale elftal van Argentinië, wanneer de kans zich voordoet. 
Arsenal dacht even aan hem voor volgend seizoen, toen Emery ontslagen werd. Het zou in elk geval vonken geven, Simeone in de Premier League! 
(Al denk ik dat de mens geen Engels spreekt? Of toch nog niet horen praten … 
)
Mooi verwoord. Heb altijd wel respect gehad voor de manier waarop Atletico voetbalt en een wedstrijd kan beleven. In het seizoen dat ze kampioen werden vond ik ze echt fantastisch, mede omdat ik in die tijd nog vrij onbekend was met het vechtvoetbal van Simeone en ze het Barcelona echt heel moeilijk maakte.
Ben trouwens benieuwd wat jij van de overstap naar het Wanda Metropolitano vindt als Atletico kenner. Ik heb een beetje het gevoel dat Atletico zich niet echt thuis voelt in het stadion en er hetzelfde gebeurt als bij West Ham United, waar het nieuwe stadion ook een negatieve invloed heeft op de club en het niet echt als ‘thuiskomen’ voelt. Naar mijn mening is Atletico sindsdien toch wel minder geworden. Dat Vicente Calderon had echt iets magisch in mijn ogen, wat ik in het Metropolitano wel echt mis.
1 like
@Larsenal, in 2014 kon het echt een topseizoen geweest zijn, mochten we in de Champions League niet in de slotminuten die kopbal van Ramos binnen hebben gekregen (en die verlengingen die ons toen deden breken), dan hadden we een legendarische dubbel op het palmares staan! 
Ja, de overstap naar een grote, moderne stadion was uiteraard nodig om te kunnen groeien als club. Atlético-fans zelf, die hun plaats in Metropolitano hebben, hoor je zelf zeggen dat het nog altijd wat onwennig aanvoelt om naar thuiswedstrijden te gaan kijken.
Decennia lang was Calderón de thuishaven van Atleti (ik heb het geluk gehad om er zelf nog een thuiswedstrijd te mogen bekijken), de “elektrische” sfeer die er toen hing, was écht wel de moeite. De historische ( en Europese) avonden die in het Calderón plaatsvonden, zijn niet op één hand te tellen.
Om dit nu te gaan terugkrijgen in Metropolitano, is uiteraard niet evident. Het blijft zoeken naar dezelfde magie, zoals jij aangaf. En dat zal misschien inderdaad ook zijn invloed gehad hebben op het spel & de prestaties van het team zelf. Het is nu bijna drie jaar dat ze er spelen, het zal nog wel even duren vooraleer diezelfde sfeer aanwezig is zoals weleer …
In elke geval, het ligt niet aan de thuisfans, ondanks het feit dat zij moesten “verhuizen”, blijven ze vocaal en trouw hun Atleti stevig aanmoedigen! Het is ook hen die we nodig hebben voor het komende Europese duel tegen Bayern!
De volledige selectie is fit en beschikbaar voor coach Simeone, die zijn laatste training achter de rug heeft voor wat een pittige confrontatie zal worden …
Goed bezig. Mooie story. Atleti is een fantastische club. Succes
1 like
@Matthi9s Toch jammer dat dezelfde sfeer er (nog) niet in het nieuwe stadion is. Aan de fans zal het inderdaad niet liggen, die staan er door dik en dun!
1 like
De fans zijn inderdaad nog altijd top. Calderón was destijds inderdaad fenomenaal. Ik ben benieuwd waar Simeone nog heen zal gaan. Inter zou alleszins wel een mooie uitdaging kunnen zijn.
1 like
UCL
De laatste week van februari: het grote Kampioenenbal komt terug naar de rood-witte kant van Madrid! Er werd maandenlang uitgekeken, sinds de laatste groepswedstrijd halverwege december, naar dit moment. We werden toen gekoppeld aan de grootste Duitse club van de geschiedenis: het machtige Bayern München.
De mannen van Hans-Dieter Flick zijn in eigen land (opnieuw) oppermachtig: na 23 competitiewedstrijden telt Die Bayern maar liefst 67 op 69 punten, wat zoveel neer komt op dat men 22 maal won, slechts éénmaal gelijkspeelde en nog niet verloor. Cijfers waar je als tegenstander toch even van duizelt. Al moesten wij, als koploper in LaLiga, zeker niet onderdoen. En net dat gaf ons het nodige vertrouwen om deze partij aan te vatten …
1/16de finale (heen) Atleti – Bayern 1 – 0
Oblak – Trippier, Felipe, Giménez, Lodi – Koke ©, Herrera, Saúl, Carrasco – Morata, Correa. Bank: Adán – Vrsaljko – Savic – Llorente – Vitolo– Félix – Diego Costa.
Simeone koos voor deze elf met duidelijke richtlijnen om de Duitse geoliede machine te doen sputteren. Die richtlijnen? Speel afwachtend voetbal in balbezit én prik tegen wanneer men het niet verwacht. De bezoekers begonnen met hele aanvallende intenties: Lewandowski, Coutinho, Gnarby, Thiago, … En ook Lucas Hernandez werd vriendelijk onthaald door het thuispubliek (sarcastisch) …
De eerste twintig minuten waren afwachtvoetbal, ook van Bayern z’n kant. En die eerste prik? Die kwam van een combinatie Carrrasco – Correa, de twee begrepen elkaar op de linkerflank prima in een één-tweetje, de voorzet kwam er meteen van Carrasco’s voet: Morata kopte zijn eerste Champions League-doelpunt héél dankbaar binnen! Neuer stond aan de grond genageld, omdat de handeling van uitvoeren zo snel ging, Simeone ging uit zijn dak! Na een halfuur rendeerde zijn tactische plan. In het laatste kwartier van de eerste helft kwam Bayern die uppercut niet meer te boven. Op naar de tweede helft!
Simeone knuffelt doelpuntmaker Morata na zijn belangrijke treffer.
In die tweede helft was het een kwestie van de eerste tien , vijftien minuten zonder problemen te doorkomen. En dat lukte bijna, tot Gnarby even dolde met Trippier, verschroeiend uithaalde, maar daar was Oblak op voorzien! Ook de kansen van Coutinho, Goretzka & Lewandowski kregen geen positief gevolg. Na een zeventig minuten spelen opteerde Simeone ervoor om wat defensier te gaan spelen, Llorente kwam een moegestreden Carrasco aflossen, Saúl posteerde op de linkerflank.
Tien minuten voor tijd loste Félix Correa af, om Bayern nog even bezig te houden. Flick reageerde door zijn supersub Thomas Müller in te brengen, de thuisfans hielden bij die wissel hun hart even vast, de 30-jarige Duitser heeft er een patent op om belangrijke doelpunten te scoren op het juiste moment. Müller stond nog een vijf minuten op het veld, zijn kopbal op aangeven van Gnarby, werd onder de lat weggetikt door Oblak. Iedereen die Atlético-gezind was haalde luidop opgelucht adem.
In de slotminuten werd het nog even héél nipt voor ons doel, toen de bal er maar niet weggeraakte, in een wirwar haalde Giménez de bal voor de lijn weg! Bij het laatste fluitsignaal vlogen de spelers, de bank, de staff elkaar in de armen, Simeone bleef er ijzig koud bij staan, maar zijn grijns verraaddde zijn innerlijk gevoel. Het resultaat dat we vooraf meteen gingen tekenen, stond op het scorebord …
Felipe bedankt na affluiten de thuisaanhang voor hun steun.
De andere resultaten van de 1/16de finales:
Atlético Madrid vs. Bayern München 1 - 0
PSG vs. Manchester City 1 - 3
Barcelona vs. Benfica 2 - 0
Atalanta vs. Liverpool 0 - 2
Napoli vs. Valencia 1 - 4
Tottenham vs. Juventus 2 - 3
Leipzig vs. Inter 0 - 4
Chelsea vs. Real Madrid 1 – 2
LaLiga
We vlogen naar Barcelona, om op bezoek te gaan bij de stadsgenoot van het grote Barcelona, het op de 15de plaats geklasseerde Espanyol. Het doel was heel eenvoudig: drie punten pakken, zodat we op die manier aan kop bleven. Real gaf het grote Barcelona thuis partij.
Speeldag 26 Espanyol – Atleti 0 – 2
Oblak – Trippier, Savic, Hermoso, Lodi – Koke ©, Herrera, Llorente, Carrasco – Morata, Félix. Bank: Adán – Vrsaljko – Felipe – Vitolo – Thomas – Correa – Diego Costa.
De eerste helft is kort samen te vatten: amper gevaarlijke kansen te noteren omdat thuisdoelman Diego Lopez de ongevaarlijke doelpogingen makkelijk kon pareren en Espanyol alles goed vastzette. Het is opmerkelijk dat dit team zo laag geklasseerd staat?
In de tweede helft moest het dus gaan gebeuren en net voor het uur stond het geluk aan onze kant: Carrasco sneed van op de linkerkant de zestien binnen, trapte overhoeks richting doel, Lopez stopte de bal maar in de herneming kon Carrasco de bal toch over de lijn brengen. Van opluchting gesproken, de voorsprong stond op het bord.
Carrasco dribbelt de tegenstand. De Belg opende met het nodige geluk de score.
Simeone voelde aan dat dit ene doelpunt misschien niet genoeg ging zijn, zo dus danig stuwde hij zijn team naar voor. Tien minuten voor tijd was de overwinning een feit: de ingevallen Correa ging druk zetten op verdediger Colera, die de bal rustig terug speelde naar Lopez. De ongelukkige doelman dacht tijd & plaats te hebben, maar liet de bal over zijn eigen doellijn lopen. Het was geen makkelijk winst, maar we vlogen terug naar Madrid met opnieuw drie belangrijke punten op zak. We konden enkel hopen dat Barcelona dit kon zou doen …
De top 6 na zesentwintig speeldagen:
- Atlético 63 punten
- Real Madrid 60 punten
- Barcelona 54 punten
- Villarreal 48 punten
- Valencia 46 punten
- Real Sociedad 45 punten
Onze hoop werd aangehoord: Barcelona ging in Bernabeu met het kleinste verschil gaan winnen (1-2)! Zo lopen we opnieuw drie punten uit om onze grootste titelconcurrent. Barcelona deed er goed aan te winnen, zo sluipt het ook wat dichter. Villarreal, onze tegenstander in de halve finale van Copa del Rey, klimt naar plaats vier, nadat zowel Valencia als Sociedad gelijk speelden.
Copa del Rey
Villarreal was de laatste weken in uitstekende vorm, wat zich vertaalde in een mooie vierde plaats in LaLiga. Het stadion was volgelopen om de thuisploeg naar die finale te schreeuwen. Het uitdoelpunt uit de heenwedstrijd was voor hen dan ook een mooie bonus …
Halve finale (terug) Villarreal – Atleti 1 – 0
De snelle opéénvolging van de vorige wedstrijden zorgde ervoor dat héél wat basisspelers vermoeid waren en dus niet echt fit bevonden werden om deze terugwedstrijd te spelen.
Simeone koos, ergens uit noodzaak, er dus opnieuw voor om enkele jongeren (Valera, Sanchez, Riquelme, Moya, …) te laten starten. Adán, Herrera, Vitolo & Diego Costa waren de ervaren mannen die los niños moesten sturen.
Villarreal begon meteen alle registers open te trekken, wat tien minuten later al een doelpunt opleverde: Javi Ontiveros zette zich door op zijn linkerflank, een vlotte één-twee met Cazorla, zodat de weg naar doel open was. De 22-jarige Spanjaard twijfelde niet: 1 – 0! Het Estadio de la Ceramica ontplofte, coach Calleja wist met zijn vreugde geen blijf. Onze spelers van Atleti B waren van slag, te zien aan de manier waarop ze plots minder goed de bal lieten rondgaan, alleen toptalent Riquelme probeerde zich te herpakken met enkele goede dribbels en dito voorzetten. Desondanks gingen we rusten met een achterstand.
Na de rust bleef Villarreal het goed aan pakken: de bal ging vlot rond, gesteund door het vocale thuispubliek, ook werd er met momenten vrij veel tijd genomen om in te gooien of in te trappen. Tot grote frustratie van Simeone … Zijn aanmoedigingen bleken vandaag zijn effect te missen. Diego Costa forceerde de zaken, met balverlies tot gevolg.
In de slotminuten kreeg de ingevallen Félix de uitgelezen kans om de gelijkmaker (en verlengingen af te dwingen) maar Asenjo stond paraat op zijn ultieme poging. Na het laatste fluitsignaal ging iedereen die El Submarino Amarillo welgezind is uit zijn dak: Villarreal speelt zijn eerste Copa del Rey-finale uit zijn geschiedenis! Een terechte finalist: over de twee wedstrijden waren de mannen van Calleja de betere, wij waren niet op de afspraak wanneer het moest …
Félix baalt: Atletico loopt de finale mis tegen een sterk Villarreal.
Valencia boekte hun tiende finaleticket nadat ze in Sevilla met 0-2-cijfers gingen winnen. De finale van Copa del Rey wordt gespeeld tussen Villarreal & Valencia!
De maand maart gaat verder met een interessant maar niet te onderschatten drieluik: eerst ontvangen we Sevilla, daarna gaan we op bezoek naar Athletic Bilbao om het drieluik af te sluiten met de terugwedstrijd van de UCL in München …
Mooie overwinning op Bayern München! Ben benieuwd of je het in Duitsland over de streep kunt trekken. Ook erg fijn dat Real Madrid verloren heeft van Barcelona, dat lijkt weer iets van lucht te geven. Wel zonde dat je de finale niet hebt weten te bereiken, maar van de drie competities is dat natuurlijk wel de minst belangrijke.
1 like
Zonde van de Copa del Rey man ! De kans op de nationale dubbel zit er dus niet meer in helaas, hopelijk motiveert het extra naar andere prijzen 
1 like
Goede overwinning tegen Bayern, maar het word nog loodzwaar daar. Succes
1 like
Mooie uitslag tegen Bayern München. Hopelijk lukt het ook op verplaatsing om je goede uitgangspositie te behouden. De hete adem van Real lijkt ook wat te verminderen na die nederlaag tegen Barcelona.
1 like
Dank je, @Ryanajax! Zoals @Mitchell het al aangaf, de trip naar München wordt nog loodzwaar. Het wordt daar een overlevingsstrijd die we maar al te graag aangaan! 
@MatthiCx, waar we stiekem op hoopten, kwam gelukkig uit: drie punten voorsprong geeft inderdaad wat ademruimte, al blijft elk puntenverlies gevaarlijk.
En inderdaad @Jochem, zo’n zonde dat we de finale van Copa del Rey niet halen. Jij sprak nog van de Spaanse dubbel, ik durfde misschien zelf denken aan El Triplete! Maar het heeft dus niet mogen zijn …
Mooi stukje. Vindt het jammer dat hij ooit de keus heeft gemaakt om naar China te gaan. Voetballen kan hij echt wel. Ben blij dat hij weer is teruggekeerd bij Atletico, lijkt mij ook nu zeker nog een aanwinst voor het team.
1 like
Super dat Carrasco terug is in Madrid trouwens. Heb zijn overgang naar China nooit gesnapt. Is een topspeler als hij in vorm is en is niet voor niks ook 41-voudig Rode Duivel. Hoop dat je veel plezier aan hem gaat beleven nog en dat je hem definitief kunt overnemen.
1 like
LaLiga
Sevilla, de nummer zeven in het klassement, kwam op bezoek naar Madrid. Het team is volop aan het strijden om een Europees ticket af te dwingen, maar de concurrentie voor die begeerde plaatsen is moordend. Wij daarentegen moesten opnieuw drie punten pakken om de voorsprong op Real te behouden. Het zou er dus om gaan spannen …
Speeldag 27 Atleti – Sevilla 3 – 2
Oblak – Trippier, Savic, Giménez, Lodi – Koke ©, Thomas, Saúl, Carrasco – Morata, Félix. Bank: Adán – Vrsaljko – Felipe – Vitolo – Herrera – Correa – Diego Costa.
We begonnen ongeconcentreerd aan de wedstrijd, wat er voor zorgde dat de eerste kans voor Sevilla was na een grote vijf minuten, En-Nesyri (hij zou voor kwelduivel spelen) trapte onbesuisd over. Sevilla nam het initiatief en zag dat in minuut 19 beloond: En-Nesyri werd nipt door de buitenspelval geloosd door Banega, zodat hij alleen op Oblak kon afgaan: de Marokkaan twijfelde niet, Sevilla op voorsprong. Het duurde een kwartier vooraleer we de eerste keer konden tegenprikken en het was dan ook meteen raak: Félix werd net voor de zestien aangespeeld door Saúl, onze jonge Portugees dribbelde zich knap tussen Escudero en Reguilon om vervolgens Vaclik te kloppen: 1-1, de score terug in evenwicht. Toen de thuisaanhang dacht met deze score te gaan rusten, scoorde opnieuw En-Nesyri in de toegevoegde tijd: de jonge Marokkaan werd opnieuw het straatje ingestuurd (op het eerste zicht buitenspel, in de herhaling was het toch geen) en opnieuw bleef hij koelbloedig. Op slag van rust gingen we met achterstand de kleedkamer in …
Het moet zijn dat Simeone een donderspeech gaf aan zijn mannen, want de tweede helft begon van ons kanten furieus, aangemoedigd door een luidkeels Metropolitano. Op het uur kregen we opnieuw de kans om langszij te komen: Morata werd foutief afgestopt door Escudero. Strafschop! Onze clubtopschutter eiste de bal op en ontgoochelde niet: zijn negende doelpunt van het seizoen tegen de touwen. 2-2, je voelde de opluchting doorheen het stadion gaan. Simeone, in zijn gekende stijl, hitste het publiek op. We moesten doordrukken voor dat derde doelpunt.
In zo’n situatie Better call Saúl: kapitein Koke keek vanop zijn rechterflank héél klaar: in plaats van de bal voor te geven op Morata, legde hij de bal iets naar achter waardoor Saúl de bal als het ware door het doelnet schoot! De thuisaanhang ging uit zijn dak, de weerbaarheid van dit team is top! Een kwartier voor tijd werd de achterstand omgeboven naar een voorsprong. In dat laatste kwartier kwam Sevilla nog éénmaal proberen, maar op Oblak kan je vertrouwen. Een zinderende partij die (gelukkig) goed afliep met onze titelkans in het achterhoofd.
Saúl bezorgde op de valreep Atlético de overwinning.
Speeldag 28 Athletic – Atleti 1 – 1
Oblak © – Vrsaljko, Savic, Felipe, Lodi – Llorente, Thomas, Saúl, Vitolo – Morata, Correa. Bank: Adán – Trippier – Felipe – Koke – Herrera – Félix – Diego Costa.
Simeone durfde het aan om enkel spelers (Koke, Carrasco, Félix, …) rust te gunnen met het oog op de terugwedstrijd op Bayern. Na negen minuten zal onze Argentijnse wel even binnenmonds gevloekt hebben: Bilbao kwam op dat moment (opnieuw) op voorsprong. Unai Lopez tikte het voorbereidend werk van Muniain eenvoudig langs Oblak. De 1-0 was ook de ruststand, we brachten weinig tot niets in de overige eerste helft. (Begint de titelkoorts stilletjes voelbaar te worden?)
Koke en stormram Diego Costa werden aan het begin van de tweede helft gebracht, waarvan de laatste al na vijf minuten de gelijkmaker aan de voet had, maar doelman Unai Simon etaleert een wereldsave om die te verhinderen! Bilbao kroop op z’n Atleti’s achteruit, steunend op die krappe voorsprong. Félix kwam Morata vervangen, om wat frivoliteit in het spel te brengen. Een kwartier voor tijd bleek dit te gaan werken: Félix schakelde rechtstreekse tegenstander Yeray uit, zette blind voor, waar de ervaren Diego Costa ons op gelijke hoogte bracht! De tot man van de wedstrijd uitgeroepen Unai Simon ein-de-lijk geklopt. Uiteindelijk probeerden we zoals op de vorige speeldag nog de volle buit te pakken, maar Simon voorkwam dat meerdere malen. De terechte man van de wedstrijd …
Morata pept zijn teamgenoten op nadat het niet verder kwam dan een gelijkspel op Bilbao.
De top 6 na achtentwintig speeldagen:
- Atlético 67 punten
- Real Madrid 63 punten
- Barcelona 60 punten
- Villarreal 52 punten
- Valencia 50 punten
- Real Sociedad 48 punten
De eerste achtervolgers: Real won op speeldag 27 op Real Betis (1-3) maar een week later verloor het (tot onze eigen grote verbazing) met het kleinste verschil (0-1) thuis tegen Eibar! (Dank u, Eibar). Wat ervoor zorgt dat de kloof iets groter geworden is: vier punten!
Dit heeft ook een positief gevolg voor de nummer drie, Barcelona. De mannen van Quique Setien wonnen de afgelopen twee speeldagen bijzonder vlot (4-0 thuis tegen Sociedad en 0-3 op Mallorca), waardoor ze nu op drie punten staan van aartsrivaal Real. Mengen Messi & co zich nog in de titelstrijd, op tien speeldagen voor het einde?
UCL
Twee weken na onze sterke prestatie, moesten we onze krappe voorsprong gaan verdedigen in Müchen. Zoals @Mitchell aangaf, een wedstrijd die nog loodzwaar zou gaan worden …
1/16de finale (terug) Bayern - Atleti 2 – 1
Oblak – Trippier, Savic, Giménez, Lodi – Koke ©, Herrera, Thomas, Saúl – Morata, Diego Costa. Bank: Adán – Vrsaljko – Felipe – Llorente – Carrasco – Félix – Correa.
Simeone koos voor een versterkt middenveld: Herrera & Thomas centraal, Koke & Saúl op de flank. Vier hardwerkend middenvelders die strijden tot de laatste minuut, met vooraan Diego Costa die oorlog moest gaan maken in de Bayern-verdediging.
De intentie van de thuisploeg was duidelijk: scoren! Zo snel en zo veel mogelijk. Na twintig minuten was het inderdaad al bingo: Thiago met een héérlijke doorsteekpass richting Lewandowski, die uiteraard scoorde. Er was nog geen sprake van paniek in onze rangen, de Duitsers moesten zeker nog éénmaal scoren om hun zaken op orde te hebben. We hielden met deze score stand tot aan de rust.
Aan het begin van de tweede helft exact hetzelfde spelbeeld: een verschroeiende thuisploeg op zoek naar dat tweede, linke doelpunt. In de vijfigste minuut was het opnieuw bingo: Müller bracht zijn team op een 2-0-voorsprong, die er voor zorgde dat wij nu vol aan de bak moesten voor dat belangrijke uitdoelpunt! Carrasco werd op het uur ingebracht, hij loste een moegestreden Herrera af, Saúl ging weer centraal spelen. De Belg demonstreerde meteen dat hij een bloedvorm verkeerd: hij bracht snelheid én gevaar in de gelederen van de Duitse thuisploeg. Een kwartier voor tijd was Carrasco van goudwaarde, op snelheid passeerde hij Pavard, zette laag voor waar Costa mooi inliep om de bal door de benen van Neuer te tikken! Hét belangrijke uitdoelpunt stond op het scorebord! De Atleti-bank werd gek, Costa stormde naar hen om samen te vieren. Bayern moest nu dat derde doelpunt scoren. De tijd tikte in ons voordeel: Llorente loste een even moegestreden Thomas af, de linies werden kort en strak gehouden. Bayern vond geen opening meer, de thuisspelers gingen er bij liggen toen ze het laatste fluitsignaal hoorden! Atlético stoot door naar de kwartfinales!
Diego Costa gaat voor in het vieren: Atlético verloor wel maar stoot toch door naar de kwartfinales.
De andere resultaten van de 1/16de finales:
Heen / Terug
Atlético Madrid vs. Bayern 1 – 0 / 1 – 2 (2 – 2)
PSG vs. Manchester City 1 – 3 / 2 – 2 (3 – 6)
Barcelona vs. Benfica 2 – 0 / 1 – 3 (5 – 1)
Atalanta vs. Liverpool 0 – 2 / 2 – 0 (0 – 4)
Napoli vs. Valencia 1 – 4 / 0 – 1 (1 – 5)
Tottenham vs. Juventus 2 – 3 / 0 – 2 (4 – 3)
Leipzig vs. Inter 0 – 4 / 0 – 2 (0 – 6)
Chelsea vs. Real Madrid 1 – 2 / 3 – 2 (4 – 4)
Enkele serieuze verrassingen vonden plaats in de terugwedstrijden! De kwartfinalisten werden aan elkaar geloot:
Barcelona vs. Chelsea
Liverpool vs. Inter
Tottenham vs. Valencia
Man City vs. Atlético Madrid
Er staat ons opnieuw een pittige tweestrijd te wachten …