Sagan Tosu, februari 2018
In de naam van de Spaanse coach, Lluís Carreras, maak ik me klaar voor ‘n nieuw avontuur.
Na heel wat carrières in het Europees voetbal, is het moment gekomen om ‘n uitdaging aan te gaan in een nieuwe, onbekende voetbalcultuur: mijn bestemming is Sagan Tosu, een team uitkomende in de Japanse J-League.
De kloof met het Europees voetbal kan niet duidelijker zijn: budgetten, infrastructuren, doelstellingen & spelers. Maar deze voetbalcultuur is begonnen aan z’n opmars dankzij ondermeer Podolski, Iniesta, David Villa & Fernando Torres, die de stap hebben (durven) zetten.
Het is die laatste die mij de aanleiding gaf om voor Sagan Tosu te kiezen: El Niño Torres is nog altijd m’n favoriete speler en dat ik hem opnieuw “onder m’n hoede” heb in z’n laatste jaren van zijn carrière, stemt me gelukkig.
Voorzitter Minoru Takehara poseert trots met z’n topaankoop.
De belangrijke, cruciale doelstellingen die bij heel wat Europese (top)clubs vooropgesteld zijn, zijn er in mindere mate bij Sagan Tosu:
-
Youth Development: één jeugdspeler opleiden, die in 10 wedstrijden als basis- of wisselspeler gebruiken.
-
Brand Exposure: 85% toeschouwersaantal halen & dit voor 5 opéénvolgende wedstrijden.
-
Financial: Het totaalbudget op het eind van het seizoen moet op z’n minst 3,5 miljoen $ bedragen. (Startbudget bedraagt 8 miljoen $)
-
Domestic Sucess: Vecht mee voor de titel & haal de kwartfinale van de Levain Cup.
-
Continental Succes: geen doelstelling. Sagan Tosu is niet geplaatst voor de Aziatische Champions League.
De spelersselectie is, buiten Torres, mij volledig onbekend. Dit is de basiself die er nu staat.
Het voorbereidingstornooi, The Champions Trophy die door gaat in Japan, is voor mij een welgekomen gelegenheid om m’n spelers & hun sterkte, vermogen te analyseren en eventueel in te grijpen waar nodig.
Dit belooft alvast een uitdagend avontuur te worden …