September.
1 September. De drukke transferperiode kwam tot een einde, de club blikte tevreden terug op de aankopen die gerealiseerd zijn. El Cholo kreeg zijn huiswerk mee om de zes nieuwe spelers te gaan inpassen. Het doel was duidelijk: Real Madrid & Barcelona het zo moeilijk mogelijk maken in de titelstrijd. In het achterhoofd houdende dat er ook teams, zoals Athletic Club, Real Sociedad, Real Betis zullen zijn die graag zich willen mengen in de debatten voor een plaats in de top 4.
Vandaar dat de focus nu volledig lag op het drukke programma dat ons te wachten stond. De wedstrijden volgden in een razend tempo elkaar op. Want ondanks het feit dat onze internationals interlandverplichtingen hadden, werd er in het Zwitserse Nyon geloot voor de UEFA Champions League.
De Europese topcompetitie werd hervormd, zodat er nu tot halverwege januari gevoetbald wordt in de eerste ronde of de League Phase. Onze loting was pittig maar er waren zeker kansen om bij de top 8 te eindigen, wat in deze fase van het tornooi het eerste doel wordt.
Ons schema: Leipzig (H), Benfica (A), Lille (H), PSG (A), Sparta Praag (A), Norrköping (A), Leverkusen (H) & Salzburg (A).
Na de interlandbreak, met fitte terugkerende internationals, stond op 15 september speeldag 5 op het programma. We ontvingen Valencia, dat met amper één op twaalf op bezoek kwam. Simeone besloot te roteren, zo net na de interlandperiode én met het oog op Leipzig.
We begonnen prima aan de partij, wat resulteerde in enkele doelpogingen maar zonder gevolg. Pas in de 20ste minuut kwamen we op voorsprong dankzij een strafschopdoelpunt van Alvarez, nadat Correa foutief werd neergehaald door de 19-jarige Yarek. Valencia kon er amper iets tegenover zetten, dus werd 1-0 de ruststand.
Tijdens de rust kwam Griezmann in de plaats van Llorente, Correa schoof door naar de rechterflank. De connectie tussen Grizi & Alvarez was duidelijk beter aan het worden, daar de twee knap het tweede doelpunt van de avond creëerden: Alvarez vond Griezmann aan de hoek van de zestien, die met een subtiel doorsteekpasje de Argentijn tussen de Valenciaverdedigers loodste. Voor Araña een koud kunstje om de bal mooi naast Mamardashvili te plaatsen: 2-0, meteen de eindstand en een doblete voor onze nummer 19!
De week erna volgde er Europees midweekvoetbal: de UEFA Champions League keerde terug, heel voetbalminnend Europa was benieuwd wat de nieuwe formule zou brengen. We mochten openen in eigen huis, een volgelopen Metropolitano, tegen de nummer 4 van Duitsland. RB Leipzig startte de Bundesliga met een vier op zes, dus had een prima vorm te pakken. Simeone bracht één verrassing aan de aftrap: Guiliano startte, ten voordele van Molina, op de rechterflank waardoor Llorente op de rechtsachter begon.
De Duitsers begonnen van het fluitsignaal meteen hun intenties te tonen: vol in de aanval via Openda, Simons & Sesko maar Oblak stond tot driemaal toe paraat. Na het stevig openingskwartier konden we ons eigen tempo gaan bepalen en dat leverde meteen een doelpunt op: Griezmann speelde knap Lino vrij op de linkerflank, die meteen voorzette waar Sørloth op de juiste plaats stond om binnen te trappen. De Noor bewees waarom Simeone hem liet starten in plaats van Alvarez. Een 1-0-voorsprong, tegen de gang van het spel in.
Leipzig was niet onder indruk, zodat de druk op de defensie bleef aanhouden. Uiteindelijk hield Oblak ons nog tot tweemaal toe recht: een gevleide 1-0 viel te noteren aan de pauze.
De druk van Leipzig bleef ook in de tweede helft aanhouden, maar onze Jan Oblak bleek andermaal onklopbaar te zijn. Op een afgeweken bal kon Amadou Haidara de bal toch binnen tikken, maar de Malinees stond buitenspel. Het dreef Leipzig tot waanzin, zeker toen net voor het uur Griezmann een perfect uitgevoerde counter afwerkte. De 2-0-voorsprong gaf ons meer ademruimte, want nog tot tweemaal kon Oblak zijn netten schoonhouden. Onze Muur werd dan ook terecht Player of the Match!
Slechts drie dagen later stond de verplaatsing naar stadsgenoot Rayo Vallecano, die in zijn laatste vijf wedstrijd een magere 4 op 15 haalde. Simeone roteerde zijn basiself, daar er nog wat spelers niet 100% fit waren van de midweekpartij. Het spel dat we wilden brengen kwam er deze keer niet zo goed uit, mede ook dat Rayo heel compact verdedigde. Ondanks enkele prima pogingen via Sørloth, Correa & Barrios kwamen we niet verder dan een brilscore.
Op 25 september was er opnieuw midweekvoetbal: voor speeldag 7 gingen we op bezoek naar een regenachtig Estadio Abanca-Balaídos. De thuisploeg had dringend nood aan punten, daar ze in hun laatste vijf wedstrijd een 4 op 15 haalden.
Simeone had zijn basiself duidelijke instructies gegeven na het puntenverlies op Rayo. Cholo ging toch gaan roteren waardoor Witsel, Riquelme, Barrios, Guiliano in de basis kwamen, zodat Giménez, Lino, De Paul & Llorent wat rust werden gegund.
Griezmann had de afgelopen weken in Alvarez een nieuwe aanvalspartner gevonden, waardoor de samenwerking alsmaar vlotter begon te gaan: in minuut drie stuurt Grizi de Argentijn mooi de diepte in waardoor hij oog in oog kwam te staan met Guaita en koelbloedig afwerkte: zijn 4de doelpunt in de competitie. Een ideale start maar daar bleef het bij: door de regen was het veld “zwaar” en konden we de bal minder vlot laten rond gaan waardoor we niet zo goed in ons spel kwamen. Het was zelf met het nodige risico, want Celta hoopte vooral op ons mistasten en zo te profiteren. Uiteindelijk sleepte de wedstrijd zich naar het einde en gingen we terug naar Madrid met een minimale overwinning op zak.
Speeldag 8 stond volledig in het teken van El Derbi Madrileño die vrij vroeg op het seizoen geprogrammeerd werd. Real kwam op bezoek met 13 op 15, enkel Real Sociedad kon hen twee punten afsnoepen in de laatste vijf partijen.
De Madrileense krant Marca wees ook fijntjes naar het duel in het duel tussen nieuwkomer Mbappé, die al vijf maal trefzeker was geweest én Jan Oblak, met vier clean sheets in zes wedstrijden de minst gepasseerde doelman in LaLiga. Het beloofde alvast een tactisch schaakspel te gaan worden in het Metropolitano.
De basiself die Simeone had gekozen waren de volgende:
Real trad aan met zijn verwachte elf én voorhoede: een tridente van Vini Jr., Mbappé & Rodrygo. In doel stond ook ex-Atlético Courtois, die zich aan een fluitconcert kon verwachten.
De rivaal nam in de beginfase het initiatief, een bedrijvige Bellingham stuurde na enkele minuten al Mbappé diep, Oblak vond het waarschijnlijk fijn om meteen de bal te kunnen voelen. Het openingskwartier was voor Real: Bellingham, Vini Jr & andermaal Mbappé probeerden hun kans, maar al bij al niet zo dreigend.
Eens de partij een klein halfuur ver was, veranderde het spelbeeld: we konden de bal beter in eigen rang houden maar opnieuw zorgde het regenweer ervoor dat het veld zwaar aanvoelde waardoor onze balcirculatie niet optimaal was. Onze eerste kans was meteen wel één waar Courtois zich moest strekken: Griezmann plaatste de bal van buiten de zestien mooi naar rechterbovenhoek maar de Belg was alert. De brilscore stond op het bord bij de rust.
Het tweede luik van de wedstrijd begon met dezelfde tweeëntwintig spelers met dat verschil dat wij nu meteen wél het tempo bepaalden. Real kon zich vinden in het feit dat wij de bal hadden, via Alvarez, De Paul & Lino probeerden we de openingstreffer te vinden maar telkens kon Courtois dat verhinderen. Simeone voelde dat dit het moment was om een overwinning te boeken, iets wat toch weer al dateerde van september 2023. Ook op het veld was er een geloof dat we konden winnen, maar een sterke Courtois stak er nog twee keer een stokje voor, tot grote frustratie van Griezmann & Llorente.
Voor de neutrale toeschouwer was dit ongetwijfeld een 0-0 die niet verveelde, maar voor de Atleti-aanhang zal dit wel degelijk aanvoelen als een gemiste kans om over Real te gaan in het klassement.
Dat klassement ziet er als volgt uit:
Leganés & Real Sociedad hebben één wedstrijd minder gespeeld, daar Real Sociedad & Athletic Club op 26 september hun eerste Europese wedstrijd moesten spelen. Hun wedstrijden worden op een later tijdstip gespeeld.
