Een fantastische maand, één waar Barcelona een serieuze dip had, waardoor we de kloof konden verkleinen.
In de UCL zijn onze drie laatste wedstrijden zeker haalbaar. De top 8 is het doel.
December.
De laatste maand van het jaar begon met een duel tegen Sevilla. De club uit Zuid-Spanje is de laatste jaren op de dool qua prestaties, getuige het lopende seizoen waar men terug te vinden is op de 9de plaats met 21 op 45. De laatste vijf wedstrijden kon Sevilla een mooie 11 op 15 halen, dus was El Cholo op de hoede voor zijn ex-club.
Vanaf het fluitsignaal namen we meteen de wedstrijd in handen, zodat na twintig minuten de score werd geopend. Rodrigo De Paul, die de laatste weken een enorm hoog én contant niveau haalt, poeierde de bal tegen de touwen. Zijn eerste doelpunt van het seizoen, een mooie beloning voor zijn uitstekende vorm.
Sevilla was helemaal niet onder de indruk, want het kreeg ook zijn kansen. Via Suso, Lukébakio en vooral de bedrijvige Ejuke probeerden de bezoekers de gelijkmaker te zoeken. Het lukte hen weliswaar niet, waardoor we gingen gaan rusten met een 1-0-voorsprong.
In de tweede helft kwam Adams Isaac aflossen, zodat Sevilla een aanspeelpunt had. De Nigeriaan bewees meteen zijn waarde, want hij speelde de bal precies af voor een inlopende Suso die in één tijd de bal voorbij Oblak kreeg: een uur gespeeld en de stand stond weer in evenwicht.
Cholo zag dat de wedstrijd aan het kantelen was, dus greep hij in: Sørloth, Correa & Lino moesten voor de ommekeer gaan zorgen. Sevilla kreeg net na onze wissels dé kans om op voorsprong te komen via Lukébakio maar Jan Oblak won het 1 op 1-duel wat onze aanhang een boost gaf om het team naar voor te schreeuwen.
En dat werkte, onder impuls van een dirigerende Simeone, kwamen we terug op voorsprong: een tiental minuten voor tijd was de doorsteekpass van De Paul (weer hij) op maat voor Lino, die meteen laag én strak voorzette zodat Sørloth de bal enkel moest raken om te scoren! Het Metropolitano in extase, de wissels waren van goud waard. Sevilla kon niet meer reageren, waardoor we nu vijf competitiewedstrijden op rij wisten te winnen.
Die reeks zetten we gewoon door in Europa. Norrköping, eindigde in de Allsvenskan op een vijfde plaats (48/90). In Europa is de dertienvoudige Zweedse landskampioen eerder bij de kneusjes terug te vinden: het kon maar tweemaal gelijk spelen in hun vijf wedstrijden.
Deze wedstrijd was ideaal om wat spelers rust te gunnen, terwijl anderen juist matchritme konden op doen. Het werd 4-0 met doelpunten van Guiliano, Sørloth, Correa en de ingevallen Griezmann.
Speeldag 17 stond er een kleinere Madrileense derby op het programma. Getafe stond verrassend knap op een 6de plaats, waar het negen punten uit hun laatste vijf wedstrijden kon halen. Het team van José Bordalás staat gekend als een ultradefensief team dus was het een kwestie om snel hun defensie te doorbreken. En in minuut 7 kon Llorente dit al realiseren: een knappe doorsteekpass in de diepte door De Paul, waardoor hij de bal in de verste hoek kon plaatsen. 1-0 en meteen op rozen.
In een eerste helft waarbij we de bovenhand hadden en de score konden verdubbelen via Alvarez, kwam een vijftal minuten voor rusten toch die aansluitingstreffer voor Getafe: een prima voorzet van Juanmi werd nog in eerste instantie weg gekopt door Witsel, maar de bal kon niet weggewerkt worden waardoor Arambarri in één tijd kon trappen en ongelukkig voor ons afweek en in doel belandde: op slag van rust stond het plots 2-1.
In een vermakelijke tweede helft waarbij we allebei kansen creëerden én ook kregen, was het opnieuw La Araña die op het uur onze voorsprong vergrootte. Maar we weten ondertussen al dat we met Getafe nooit klaar zijn: een kwartier voor tijd werd er ongelukkig handsspel gezien in de zestien: Borja Mayoral trapte de elfmeter vol vertrouwen langs Oblak. De druk bleef na hun tweede aansluitingstreffer aanhouden, maar dankzij een aanmoedigende aanhang konden we de wedstrijd winnend afsluiten.
Als laatste speeldag van het kalenderjaar 2024 stond er een geweldige partidazo geprogrammeerd: FC Barcelona versus Atlético de Madrid.
Alsof de kalendermaker het met voorbedachte rade zo gepland had: we troffen Blaugrana aan met een ex aequo punten. Waar wij een perfect rapport hadden in onze laatste vijf wedstrijden, sprokkelde Barcelona slechts tien punten. Het moment om de leiderplaats te claimen! Simeone begon met zijn sterkste elftal, terwijl Hansi Flick Raphinha moest missen op de linkerflank, Ansu Fati was zijn vervanger.
De beginfase was lastig: de thuisploeg probeerde meteen zijn wil op te leggen, zodoende dat we defensief moesten voetballen. Oblak stond telkens paraat op een aantal kansen van Lewandowski, die de topschutterstand leidt met 11 doelpunten uit 17 wedstrijden.
Het gevaar kan voornamelijk vanop de rechterflank waar Lamine Yamal met momenten aan het dollen was met Javi Galán. De 17-jarige Spanjaard dribbelde langs de flank, sneed naar binnen en was met momenten dichtbij de openingstreffer. In de achtentwintigste minuut had hij eindelijk succes: een listig lobballetje in de loop van Dani Olmo die in één tijd controleerde, strak voor gaf waar Pedri de bal knap voorbij Oblak schoot: een verdiende voorsprong voor de thuisploeg.
Met de rust in zicht haalde Barcelona de voet van het gaspedaal. Het was ons al opgevallen dat op de linkerflank Ansu Fati minder bedrijvig was, wat ons de gelegenheid gaf om op te bouwen langs het duo Molina – Llorente. Beiden speelden het prima uit via één-tweetje, zodat Molina kon voorzetten. De bal werd vluchtig weggewerkt door Martinez, belandde in de voeten van De Paul die verschroeiend uithaalde: 1-1, onze eerste échte kans zo net voor de rust. Flick liep meteen balend naar de spelerstunnel, Simeone baalde de vuisten.
Bij het begin van de tweede helft hetzelfde spelbeeld: Barcelona tikte geduldig de bal rond om dan plots een versnelling te gebruiken om ons uit elkaar te spelen. Olmo, Lewandowski en weer de onvermoeibare Yamal bleven proberen, maar het geluk stond aan onze kant. Simeone besefte het en greep in op het uur met een dubbele wissel: Llorente, moe gestreden en een onzichtbare Griezmann maakten plaats voor Correa & Sørloth.
De Noor woog op de Barçadefensie, waardoor we voorzichtig konden aanvallen. Plots kregen we kansen: via Alvarez maar Szczęsny reageerde puur op reflex. Ook Correa probeerde het van binnen de zestien, maar werd blijkbaar niet foutief afgestopt door Balde.
Tien minuten mocht ook Lino zich opmaken om mee te spelen. De frisse Braziliaan kreeg de bal diep gespeeld & liet Koundé achter zich. Hij had alle tijd om een prima voorzet af te leveren, zodat Sørloth de bal keihard aan de eerste bal voorbij Szczęsny kon koppen! De Atletibank door het dolle heen samen met de meegereisde supporters: een duidelijke steal als je het over de hele wedstrijd bekijkt, maar wat maakt het ons uit?! We zijn de nieuwe leider!
1 like
Prima bezig in Madrid
1 like
Januari.
Onze roze leiderswolk bracht ons naar het Estadio Municipal de Anduva, waar CD Mirandés speelt. De club uit LaLiga Hypermotion schakelde in de eerste ronde van de Copa del Rey reeksgenoot Racing Santander uit met strafschoppen, nadat het na 90 minuten 1-1 stond.
Simeone gaf een B-efltal de kans met ondermeer doelman Gomis, Kostis, Gismera, Serrano & Niño in de basis. De thuisploeg bleek niet zomaar een walk in the park te zijn, 0-0 was de ruststand, nadat Mirandés met het nodige lef meevoetbalde. Kort na de rust kon de ingevallen Sørloth op assist van Guiliano toch de 0-1 scoren. We stootten door naar de volgende ronde met het kleinste verschil.
In het daaropvolgende weekend werd speeldag 19 afgerond: Osasuna kwam op bezoek. De club uit Pamplona draait een grijs seizoen met een 11de plaats. Het kon amper 5 punten uit zijn laatste vijf wedstrijden halen. Thomas Lemar haalde voor het eerst dit seizoen de selectie na zijn lange blessure. De Fransman begon op de bank.
De wedstrijd begon prima, want na achttien minuten kon Alvarez de score openen. Lino volgde zijn voorbeeld na een groot halfuur en reageerde gevat op de kritiek dat hij een minder seizoen draait. Osasuna kon geen weerstand bieden, zodat ook invaller Sørloth zijn doelpunt kon meepikken. Eindstand 3-0.
De wedstrijden volgden elkaar snel op, want daar was de 1/16de finale van de Copa del Rey al. De volgende tegenstander op weg naar die felbegeerde finale was opnieuw een tweedeklasser: Racing de Ferrol. De club kon in de vorige ronde stunten door Valencia uit te schakelen. Na 90 minuten stond het 2-2, waar Raúl Blanco zich tot held kon kronen door tweemaal te scoren én de beslissende strafschop te trappen.
El Cholo koos wederom voor een B-elftal, wat duidelijk wat automatisme miste. Al kon Angelito Correa net voor rust scoren, Roro Riquelme deed hetzelfde kort na het uur. Ferrol geloofde opnieuw in een stunt nadat aanvaller Giménez de aansluitingstreffer kon scoren met nog twintig minuten op de klok.
Antonio Gomis toonde dat hij een mogelijke nummer 1 kan worden, want tot tweemaal toe hield hij ons recht door Blanco van de gelijkmaker te houden. We kwamen er met de schrik van af, maar de kwartfinale werd bereikt.
Na deze partij meldde Ferrol zich snel om verdediger Spina, die een prima invalbeurt had, voor de rest van het seizoen te lenen. De 19-jarige Argentijn nam de kans op meer speelminuten graag aan.
Speeldag 20. Butarque was de plaats waar we langs kwamen. Gastheer Leganés ontving ons als 15de in het klassement, de plaats waar het na een sterke seizoensstart langzaam naar afgleed. De club uit de buitenwijk van Madrid behaalde slechts 21 op 57, wat enkel op papier was. Butarque is een lastige verplaatsing, getuige dat Barcelona hier met het kleinste verschil verloor …
De thuisploeg begon sterk zodat Oblak meteen alert moest zijn op pogingen van Miguel & Juan Cruz. We lieten het eigenlijk zo wat gebeuren maar ook doordat Sørloth & Alvarez prima geneutraliseerd werden door het centrale duo Sergio & Nastasic. 0-0 na 45 minuten.
Simeone greep in door Koke & Gallagher in de kleedkamer te laten, Barrios & De Paul waren hun vervangers. We kregen dankzij die wissels wat meer balbezit en kansen maar Dmitrovic beleefde eigenlijk een vrij rustige avond. Twintig minuten voor tijd kon Munir langs Molina voorbij gaan, hij zette meteen voor. In een warrige fase waar de bal in de zestien niet weggeraakte, kreeg De Paul de bal tegen de hand: strafschop!
Miguel schoot de bal vanop elf meter koel langs Oblak, de thuisploeg op voorsprong. Simeone reageerde meteen door Griezmann, Correa & Guiliano in te brengen. Deze drie wissels brachten geen verandering in het spelbeeld, al kreeg Correa nog in blessuretijd dé kans op de ultieme gelijkmaker, maar de paal verhinderde dit. Een complete offday die onze tweede competitienederlaag van het seizoen als gevolg had.
Veel tijd om te herbronnen was er niet, daar Europees midweekvoetbal volgde. De voorlaatste League Phase-wedstrijd werd er één in het Metropolitano, tegenstander van dienst was het Duitse Leverkusen. De club van coach Xabi Alonso deed het in eigen land uitstekend: het leidde het klassement met 44 op 54. Op het Europees toneel acteerde Leverkusen héél wat minder, met slechts 6 op 18.
Mits winst was een plaats in de top 8 voor ons zo goed als een feit. Griezmann gaf het goede voorbeeld: in de 8ste minuut werd hij door zijn aanvalspartner Alvarez prima aangespeeld, kapte hij knap Tah uit, om dan verschroeiend uit te halen waardoor Hrádecký kansloos was!
Leverkusen probeerde ons ritme via kleine fouten, kleine tikjes een halt toe te roepen. Xhaka kreeg slechts geel voor een vrij drastische tackle op De Paul?! De rust kwam net op tijd vooraleer de gemoederen opliepen: 1-0.
Hetzelfde spelbeeld in de tweede helft: onder impuls van een sterke Griezmann zochten we de dubbele voorsprong, Leverkusen probeerde vooral afbraakvoetbal te spelen én te counteren. Eén keer lukte hen dit bijna, maar Schick twijfelde te lang waardoor Oblak als winnaar uit het duel kwam. We bleven druk zetten, maar Hrádecký bleef (letterlijk) dwars liggen: op pogingen van Alvarez, Llorente & alweer Griezmann was de Fin niet te kloppen.
Maar twintig minuten voor tijd konden wij de perfecte counter opzetten: de bal werd na een Leverkusencorner weggekopt tot bij De Paul die een lange bal op Griezmann gaf. De Fransman kwam alleen voor Hrádecký, liet de Fin uitkomen en lobde hem héérlijk over de doelman: 2-0, het Metropolitano barstte uit zijn voegen: de aanhang wist dat de overwinning binnen was.
Leverkusen kon het niet laten om hun vuil spel te blijven gebruiken, getuige dat Xhaka zijn tweede geel kaart pakte, na opnieuw een drieste tackle op Barrios, maar zonder erg. De drie punten bleven in Madrid, zo bleven we nu al 4 wedstrijden ongeslagen in de UCL.
Villarreal, vijfde in het klassement met tien punten minder dan ons, kwam langs op de 21ste speeldag. Het team van Marcelino deed het prima dit seizoen en dat was in de beginfase van de wedstrijd duidelijk te merken. Moreno en vooral de heel aanwezige Pépé probeerden in het openingskwartier meteen Oblak te kloppen. Gelukkig voor ons stond er alweer een uitmuntende doelman te acteren.
Men bleef druk zetten, waardoor wij moeilijk aan kansen konden komen. Onze eerste echte doelkans werd genoteerd in de 42ste minuut, dat zei genoeg. Straffer nog, de inzet van Pépé werd in de toegevoegde tijd voor rusten beloond, daar de Fransman eindelijk Oblak kon verschalken. Een verdiende 0-1-voorsprong voor de bezoekers.
In de pauze kwam Koke in de plaats van een lichtgeblesseerde Barrios. Onze aanvoerder gaf het tempo aan, waardoor we beter in de wedstrijd kwamen. Kort voor het uur kwamen we terug op gelijke hoogte dankzij Giuliano Simeone. De 21-jarige Argentijn bevestigde de laatste weken zijn basisplaats en speelt zich in de harten van de Atletiaanhang.
Een kwartier voor tijd kreeg Moreno via een strafschop nog de uitgelezen kans op de drie punten mee te nemen, maar onze Jan Oblak verhinderde dit. 1-1, opnieuw puntenverlies in de titelstrijd …
Enkele dagen later konden we onze gedachten verzetten in Salzburg, voor de laatste wedstrijd in de League Phase van de Champions League. In Oostenrijk kreeg een B-elftal de voorkeur. Het team ontgoochelde niet tegen de allerlaatste in het klassement: het werd 0-3 dankzij Correa, Sørloth & Gallagher. Het doel, de top 8, was bereikt.
1 like
Hier kan je mee verder! Zowel Europees als nationaal een goede reeks neergezet. Blijft spannend in La Liga.
1 like
Sluit ik mij bij aan. Nog transfers ophanden?
1 like
Net als irl strijden Barça, Atleti en Real om de titel
1 like
Heerlijk spannend, zo’n driestrijd om de landstitel! Ik ben benieuwd hoelang we onze huidige vorm kunnen aanhouden & wedijveren met de Grote Twee?
Op deadline day werden Gomis (Leeds) & Serrano (Sheffield Utd) voor de rest van het seizoen uitgeleend.
@Begiristain, inkomende transfers kwamen er bewust niet. De transfer targetslijst wordt aangevuld met het oog op komende zomer, dan is er meer tijd om spelers in te passen.
Het staat al vast dat Witsel & Azpi de club op het eind van het seizoen verlaten. Hun contract werd niet verlengd. Reinildo & Lemar zullen ook mogelijk (moeten) vertrekken.
Versterkingen zullen dus nodig zijn op de volgende posities: een linksachter, twee (?) centrale verdedigers en een centrale middenvelder. Onze topprioriteit heeft ook al een naam: Álex Baena.
Februari.
Mallorca was onze eerste tegenstander deze maand. Het team van de eilandengroep kwam op bezoek als 14de in het klassement en zat duidelijk in een minder vorm, getuige hun recente 1 op 15. De wedstrijd werd vrij vlot gewonnen dankzij doelpunten van Lino (40’) en Llorente (54’).
Na het weekend stond de kwartfinale van Copa del Rey op het programma. De tegenstander van dienst was dit keer Girona, dat in de vorige rondes Almeria & Levante kon uitschakelen. Het gekende B-elftal kreeg wederom de kans en stelde niet teleur: Guiliano bracht ons net na het kwartier op voorsprong. Roro Riquelme bezorgde net voor rust ons een comfortabele 2-0-voorsprong.
In de tweede helft scoorde Girona na het uur de aansluitingstreffer via Bryan Gil. Het gaf hen wat hoop, want Musso moest tot twee keer toe voluit gaan om de gelijkmaker te voorkomen. Invaller Sørloth kon de geruststellende 3-1 op het scorebord zetten waardoor onze plaats bij de laatste vier een feit was.
De dag nadien werd via loting bepaald dat Villarreal onze laatste horde wordt richting finale, de andere halve finale werd een nieuwe El Clásico. De heenwedstrijd staat eind deze maand gepland.
Het team zat terug in een goede flow, dus kwam El Derbi Madrileño op een gepast tijdstip. Real was even goed in vorm: men haalde 13 op 15 uit hun laatste vijf competitiewedstrijden.
In een bomvol Bernabeu was het vooral onze aanhang die het meeste geluid produceerden, want in het eerste kwartier zetten we Courtois tot tweemaal toe aan het werk, zonder gevolg. Ancelotti kon het niet aanzien en maande zijn elftal aan om de wedstrijd over te nemen.
Dat lieten we gebeuren, waardoor Oblak plots zijn kunnen moest gaan tonen. Er werden kansen van Bellingham, Vini Jr., Valverde, Rodrygo & Mbappé genoteerd maar ze werden vakkundig uit doel gehouden. We hielden na een intens halfuur vol zodat 0-0-ruststand een klein wonder was.
Na de pauze begonnen we opnieuw zoals bij het begin van de wedstrijd: initiatief nemen om het doel van Courtois op te zoeken. Het grote verschil met het eerste kwartier was dat we nu wél konden scoren: Alvarez werd knap vrijgespeeld dankzij een subliem passje van Griezmann, Rüdiger kwam net te laat om te anticiperen waardoor La Araña kon aanleggen én scoren!
Ancelotti zag de bui al hangen, want Simeone besloot om de 0-1 te gaan verdedigen. Real kreeg van ons de bal, maar kon amper door de dubbele muur die we plaatsten. De Italiaan greep in en bracht een kwartier voor tijd Endrick in plaats van Vinicius. Mbappé verschoof zo naar zijn geliefde linkerflank. Die zet was meesterlijk, want het was de Fransman die tussen Molina & Giménez glipte om de bal voorbij Oblak te krullen: 1-1.
In de slotminuten was het nog bibberen, maar we hielden stand zodat we voor de tweede keer in LaLiga de punten moesten delen. Real ging met een wrang gevoel de UCL-play offs in.
Op de 24ste speeldag kwam Celta de Vigo langs. De club van levende legende Iago Aspas had een vrij zorgeloos seizoen met een knappe 8ste plaats in het klassement. We konden eenvoudig afstand nemen van Celta door 2-0 te winnen. Doelpunten kwamen er van een sterk spelende Guiliano (35’) en Grizi (82’). Het minder nieuws na deze wedstrijd was dat Nahuel Molina out is voor drie maand met een teenblessure.
Op 17 & 18 februari werden de terugwedstrijden van de UCL-playoffs gespeeld. Een dag later werd de loting gehouden voor de 1/16de finales. We werden aan Feyenoord geloot, dat over twee wedstrijden Monaco konden uitschakelen (Agg. 2-1).
Op 20 februari stond de trip naar Valencia op het programma. Los Murciélagos waren terug te vinden net boven de degradatieplaatsen, maar raken daar moeilijk weg door de vele (11!) gelijke spelen die men haalt.
De thuisploeg begon sterk aan de partij, waar vooral een bedrijvige Diego López voor gevaar zorgde. Een kwartier voor de rust ondernam hij een nieuwe poging: zijn schot werd gekraakt door Le Normand, waardoor de bal voor de voeten van Hugo Duro terecht kwam. De 25-jarige Spanjaard liet deze kans niet liggen: 1-0. Het was meteen ook een verdiende ruststand.
In de tweede helft moesten we uit een ander vaatje tappen en Griezmann had het begrepen, zo nam hij het voortouw. Na een knappe individuele versnelling scoorde Grizi de gelijkmaker, maar daar bleef het bij. Valencia zette alles goed vast, waardoor we beiden de punten moesten delen. Voor de thuisploeg al twaalf keer, wij noteerden er ons achtste gelijkspel bij.
De maand werd afgerond met la Copa del Rey. De heenwedstrijd van de halve finale, waar wij voor dit duel het thuisvoordeel hadden. Villarreal had er een mooi parcours op zitten door vereenvolgens Cartagena, Rayo Vallecano & Alavés uit te schakelen.
Simeone koos opnieuw voor zijn bekerelftal: met ondermeer Musso in doel, Azpi & Witsel in verdediging. Koke & Lemar op het middenveld, Sørloth & Correa waren de aanvallers.
De intenties van Villarreal waren meteen duidelijk: een goed resultaat behalen voor de terugwedstrijd. Pas drie minuten gespeeld en daar was het eerste doelpunt van de partij via Gerard Moreno. We waren duidelijk onder de indruk van het spel dat Villarreal op de mat bracht, dus gingen de bezoekers op hun elan door. Minuut 27: strafschop naar een handsbal van Witsel, Moreno met zijn doblete na nog geen halfuur.
Het tempo daalde gelukkig na hun dubbele voorsprong zodat we in de wedstrijd kon geraken. Correa met een prima doorsteekpass richting Riquelme die tweede doelman Luiz Junior kon kloppen. De ruststand na een wervelende eerste helft, 1-2.
Villarreal kwam uit de kleedkamer met een ingesteldheid om het derde doelpunt te zoeken. Wij hadden deze gedachte om terug in evenwicht te komen. Het lukte ons niet meteen, maar twintig minuten voor tijd kon Sørloth de bal zomaar in doel lopen nadat hij die tegen hem kreeg via de interceptie van Bailly. De score terug in balans, toch gaf het Metropolitano aan dat er meer moest.
Dat was opnieuw buiten Gerard Moreno gerekend: de 32-jarige Spanjaard kreeg de bal tien minuten voor tijd op een presenteerblaadje aangeboden van aanvalspartner Barry, zijn hat-trick én hun prima uitgangsresultaat leek binnen.
Gelukkig hebben wij een Simeone in ons elftal! Guiliano slaagde er nog in om in de toegevoegde tijd ons team een derde keer langszij te komen, dankzij een geweldige inspanning langs zijn rechterflank! Het Metropolitano ontplofte van opluchting, net zoals vader Simeone.
Een bekerwedstrijd zoals hij hoorde te zijn. Dat belooft voor de terugwedstrijd begin april …
1 like
Spanning en sensatie! CL-plek lijkt binnen, maar met zo weinig verschil wil je voor het hoogst haalbare gaan.
1 like
Het is inderdaad op alle fronten spannend! We blijven actief & willen graag zo lang mogelijk mee blijven doen!
Leest lekker vlot weg! Heerlijk
1 like
Maart.
Deze maand werd door de media aangekondigd als ééntje die wel eens een bepalende factor zou kunnen gaan spelen wanneer het ging om het vervolg van het seizoen. De lentemaand stond bol van partidazo’s. De topwedstrijden volgden elkaar dan ook in een razend tempo op.
Op de eerste dag van maart stond er met Atlético–Athletic Club meteen zo’n partidazo op het programma want Athletic Club, vierde in het klassement, was de laatste vijf wedstrijden ongeslagen. De Basken waren zelfverzekerd naar het Metropolitano afgereisd, want met Nico Williams hadden ze een kanshebber op de Player of the Month-trofee. Volledig terecht, de 22-jarige winger verkeerde in bloedvorm.
En dat zal Marcos Llorente, rechtsachter in afwezigheid van de geblesseerde Molina, geweten hebben, want in het openingskwartier kwam het gevaar van Athletic hun linkerflank. Nico Williams en Berchiche hadden duidelijk hun zinnen gezet om hun ongeslagen reeks verder te zetten. Guruzeta was nog mild, in die zin dat hij Williams zijn voorzetten onbenut liet.
Na een felle vijftien minuten konden we in de partij komen, onze eerste kansen kwamen er via Griezmann (voorlangs) en een lichte kopbal van Sørloth, die de voorkeur kreeg op Alvarez. Een kleine tien minuten voor tijd stak Athletic nog eens via Sancet & Iñaki Williams, maar zonder gevolg. Na een intense eerste helft stond er nog steeds 0-0 op het scorebord.
Simeone greep tijdens de pauze in: een bleke Sørloth, die als basisspeler niet dezelfde impact heeft als invaller, werd vervangen door Alvarez. Ook Barrios, moegestreden, bleef in de kleedkamer. Koke was zijn logische vervanger.
De wissels brachten meteen een andere dynamiek teweeg: we zetten meteen druk zodat Athletic niet opnieuw in hun spel kon komen. En dat loonde: Alvarez scoorde zijn 13de competitiedoelpunt op aangeven van De Paul, die zijn landgenoot slim zag weglopen van Vivian en zo alleen voor Unai Simón kwam. De rest was een makkelijk klusje voor de Argentijn.
Athletic was niet van slag, het bleef de Williamsbroers zoeken om kansen te creëren. Oblak hield stand op kansen van Beñat, Iñaki & de ingevallen Berenguer. In de slotminuten konden we nog de score laten verdubbelen, maar Simón kon Correa verhinderen bij het scoren. De drie levensbelangrijke punten bleven in het Metropolitano, terwijl Athletic Club weer wist wat verliezen was.
Vol vertrouwen ondernamen we een trip richting Rotterdam, waar we Feyenoord partij gaven voor de heenronde van de 1/16de finales van de Champions League. De Rotterdammers waren er in geslaagd om in januari de top 24 te halen, zodat ze een herkansing (2-1) kregen tegen Monaco om zich te kwalificeren bij de laatste 16 beste teams van Europa. In de Eredivisie ging het hen ook voor de wind, getuigde de koppositie in het klassement (63/75).
Stadion Feijenoord, zoals de UEFA het noemt, zat uitverkocht vol voor deze affiche. De thuisploeg toonde in de beginsfase van de wedstrijd het nodige lef. Het was duidelijk dat ze in een goede periode zaten.
De eerste kans viel te noteren rond de 20ste minuut via Ueda, die opviel door zijn acties. In het middenveld hadden De Paul en Timber een kleine woordenwissel, wat hen beide een geel kaart opleverde. Qua onze kansen stond Bijlow knap te keepen op pogingen van Griezmann, Alvarez & Llorente. Een fijne eerste helft werd afgefloten met een brilscore.
Kort na de pauze lieten we ons verrassen: een lange bal van Hancko, die nog steeds op onze transferlijst staat, naar Stengs die prima voorzette waardoor Ueda voorbij Oblak knalde. 1-0 en helemaal onverdiend kon dit niet genoemd worden. De Rotterdammers geloofden dat er mee in zat, waardoor Oblak zijn kunnen moest tonen. De Sloveen behoedde ons nog tot tweemaal toe voor een slechtere uitgangspositie, waardoor Feyenoord met een verrassende maar verdiende bonus naar Madrid kon trekken.
De focus moest meteen gelegd worden op Getafe. We troffen de stadsgenoot op de 27ste speeldag in een mindere vorm: op de 11de plaats met 4 op 15 in hun laatste vijf wedstrijden. Het team van Bordalás kan uiteraard tegen de topteams altijd iets meer, want na slechts drie minuten keken we al tegen een achterstand aan: Arambarri kon een afvallende bal lekker op de slof nemen die héérlijk in de rechterbovenhoek eindigde. Getafe ging met die kleine voorsprong de rust in.
Simeone greep in door een bleke Griezmann te vervangen door Sørloth. De Noor bedankte kort voor het uur het vertrouwen van zijn trainer: 1-1. Getafe was absoluut niet onder de indruk en bleef zonder complexen verder voetballen. Het profiteerde optimaal van de sfeer die de thuisaanhang produceerde, zodat ze tien minuten voor tijd een tweede maal konden scoren. Mayoral ontsprong de buitenspelval, zodat hij Oblak kon kloppen met een geplaatste bal in de rechterbenedenhoek. Het Coliseum Alfonso Pérez ontplofte en voelde aan dat de zege binnen was. En inderdaad, onze derde nederlaag van het seizoen was een feit.
Een hoofd vol zorgen na twee opeenvolgende nederlagen. Het was een moment om te tonen dat we weerbaarheid in het team hebben, wanneer Feyenoord op bezoek kwam voor de terugwedstrijd in de Champions League.
De opdracht was duidelijk: een 1-0-achterstand wegwerken door vroeg te scoren. Een uitverkocht én bruisend Metropolitano gaf alvast het goede voorbeeld: vanaf de aftrap gingen we voluit op zoek naar doelpunten. De druk naar voor bracht het gewenste effect al na acht minuten bij het uitverdedigen ging Beelen in de fout door de bal in de voeten van Griezmann te passen, Grizi anticipeerde door meteen door te spelen naar Alvarez die meteen Bijlow versloeg. Het spreekwoordelijke vuur was aangestoken!
We bleven druk naar voor zetten, maar dankzij een sterke Bijlow bleef het 1-0, al waren Llorente, Griezmann & De Paul er dicht bij. In de zevendertigste minuut weergalmde het Metropolitano opnieuw: Lino gaf na een individuele actie strak voor, waar Alvarez in de rug van Hancko de bal in het doel kon devieëren. Op slag van rust 2-0, wat kwalificatie betekende!
In een even sterke tweede helft zochten we nog dat geruststellende derde doelpunt, want Feyenoord besefte dat het moest scoren om verlengingen af te dwingen. Oblak kreeg even wat werk toen Stengs & Paixão probeerden dat ene doelpunt te maken. Correa kreeg in de slotminuten nog dé kans op 3-0 maar besloot op de paal. Niettemin: opdracht volbracht, ons ticket voor de kwartfinales was geboekt! Dank u, Araña.
De kwalificatie gaf ons een boost die we konden gebruiken, want met titelconcurrent Barcelona op bezoek was dit dé affiche van de 28ste speeldag. De 27-voudige landskampioen streed net als ons nog mee op drie fronten. In LaLiga noteerde men een sterke 13 op 15 in hun laatste vijf wedstrijden.
Hansi Flick koos voor Szczęsny in doel, een viermansdefensie met Balde, Cubarsi, Araujo & Koundé. In het middenveld waren Pedri, De Jong & Olmo de geselecteerden terwijl Raphinha, Yamal & Lewandowski het aanvalstrio waren.
Simeone koos voor deze elf:
We wilden van begin af aan Barcelona niet in hun gekende spel laten komen. Szczęsny voorkwam in de openingsminuten meteen al een achterstand, want Griezmann probeerde het subtiel. De Fransman scoorde voor het laatst begin februari, wat te lang geleden.
Een eerste helft die leek te gaan eindigen zoals hij begon, tot Lewandowski mooi diep werd gestuurd door Pedri: de Pool kwam alleen voor Oblak terecht maar onze doelman redde uitstekend! Alleen kon Yamal de afvallende bal oppikken en in plaats van zelf te trappen, legde hij die perfect klaar voor Lewandowski die enkel maar hoefde binnen te scoren: 0-1! Op een diefje ging Barcelona met een voorsprong de rust in.
We waren van slag door dat doelpunt, want in de tweede helft controleerden de mannen van Flick op hun gekende manier. We konden de bal amper veroveren, wanneer het wel lukte konden we moeilijk kansen creëren of stond Szczęsny op de juiste plaats. Barcelona zocht niet noodzakelijk het tweede doelpunt, maar het kon er wel elk moment komen.
Zo tikten de minuten weg in ons nadeel, want ook Sørloth, Correa en Riquelme konden niets meer forceren. Barcelona snoepte ons wel drie héél belangrijke punten af in de titelstrijd …
De dag nadien werd er geloot voor laatste 8 van de Champions League. De Spaanse media was alvast hun pen aan het opwarmen wanneer ze zagen dat we geloot werden aan … rivaal Real. De heenwedstrijd wordt in het Bernabeu afgewerkt, de week nadien volgt de terugwedstrijd in het Metropolitano. De andere kwartfinales brachten alleen maar interessante affiches mee.
En onze wisselvallige maand werd afgerond in … Barcelona. Espanyol, 8ste in de stand, was een prima tegenstander om het vertrouwen terug op te krikken. De Paul, met zijn derde competitiedoelpunt en Sørloth net voor rust, tekenden de voor 2-0-overwinning. Opvallend na deze zege was het feit dat Spaanse sportkrant Marca de discussie opende over de toekomst van Antoine Griezmann?
Onze topschutter aller tijden heeft nog één contractjaar te gaan, maar liet enkele jaren geleden regelmatig vallen dat hij ooit nog graag in de Amerikaanse MLS wou spelen. De komende maanden zullen misschien meer duidelijkheid brengen …
2 likes