Valencia
Seizoen 2
Na het succesvolle 100-jarige bestaansjaar die we afsloten met de landstitel was ik zeer benieuwd naar de interesse van clubs in onze spelers. Huurlingen Batshuayi en Cheryshev keerde terug bij respectievelijk Chelsea en Villarreal. Verhuurde spelers Murillo en Medran zouden een tweede kans krijgen. Villalba zou opnieuw worden verhuurd en de andere huurlingen Abdennour, Zaza en Blanco mochten definitief vertrekken. Vervolgens kwam Manchester United met een bod van 45 miljoen voor Paulista. De Braziliaan wilde graag voor zijn tweede kans in Engeland gaan en met Murillo hadden we zijn vervanger al in huis. Wass vertrok ook naar Engeland, de Deense speler die op meerdere plaatsen inzetbaar is koos voor Arsenal. Piccini keerde terug naar Italie en gaat voetballen bij Lazio. Dan keerde ook Gameiro terug naar zijn geboorteland, de aanvaller gaat spelen voor Lille. Reserve doelman Jaume koos voor een avontuur bij Getafe. Internazionale melden zich nog voor Gaya maar zij voldeden niet aan de vraagprijs.
We verzekerde ons al van de diensten van Juan Mata (ex Valencia), Adrian (3e doelman West Ham) en Dodo (vorige transferperiode). Op de linkerflank haalde wij Amath Ndiaye van Getafe, Pedro Porro rechtsback van Girona en Jorge Mere keerde terug naar Spanje na een kort avontuur bij 1.FC Koln.
DM : Adrian (78), Rivero (75)
RB : Porro (75)
CB : Mere (80), Garay (81)
LB : Lato (77)
CM : Coquelin (80), Medran (78), Racic (77), Lee (80)
RM : Torres (78)
LM : Amath (79)
SP : Rodrigo (83), Sobrino (78)
Ben dus van 4-4-2 afgestapt omdat ik de balans op het middenveld miste. Mede door dat Kondogbia veel offensieve arbeid verricht speelt Parejo was behoudender maar juist hij leidt vaak het begin van de aanval en legt de ballen achter de verdediging neer. Mata heeft een vrije rol en duikt defensief als lm op aangezien Guedes heel diep staat. Mina werd gaande weg het seizoen mijn eerste spits, begon het seizoen met een blessure. Rodrigo had vaak te veel kansen nodig. Soler is mijn vaste rm en komt soms centraal te staan aangezien Mata bijna elke wedstrijd vroegtijdig naar de kant gaat. Achterin speelde vrijwel altijd dezelfde vier (Dodo, Murillo, Diakhaby en Gaya). Nu hebben we twee backs die de aanval kiezen. Murillo ontpopte zich als leider in de laatste linie en Diakhaby trok zich daar enorm aan op. Mere kwam vooral na de winterstop vaker aan spelen toe. Gaya is de tandem met Guedes op links.
De eerste prijs behaalde we al meteen aan het begin van het seizoen. De Spaanse supercup ging ten kostte van Barcelona (1-0, 4-2) naar de sinaasappelstad.
In La Liga begonnen we met een nederlaag thuis tegen Levante. Daarna volgde zes overwinningen. Aan het eind van december stonden we zes punten los op nummer twee Barcelona. Echter was deze voorsprong na twee duels in het nieuwe kalenderjaar verdwenen. Ateltico (0-1) en Barcelona (1-2) waren te sterk. Begin maart raakte we zelfs achterop na opnieuw een nederlaag tegen Atletico (1-2). Barcelona dat zich versterkte met Skriniar, Aguero, Sterling en Bellerin werd vervolgens kampioen. Atletico werd tweede, een punt daar achter volgde wij.
In de Champions League hadden wij de doelstelling om bij de laatste acht te geraken. Na een sterke poulfase waarin we eerste werden voor Juventus, Galatasaray en Celtic stranden we opnieuw in de achtste finale. Ditmaal was Arsenal te sterk (3-2 en 0-1).
De Copa Espana werd gelukkig wel succesvol binnen gehaald. Eerst werd Mallorca opzij gezet met (1-0 en 6-1), daarna volgde Alaves. Tweemaal werd het 1-1 en dus volgde er een verlenging. Ex-Alaves speler Sobrino viel in bij Valencia en scoorde tweemaal. In de kwartfinale werd Sevilla verslagen (2-1 en 3-3) wat een thriller was de return. In de halve finale wachten FC Barcelona. Uit werd knap met 1-1 gelijkgespeeld. Thuis begon Barca ijzersterk maar was het aan de andere kant direct raak, 1-0. De Catalanen kwamen op gelijke hoogte maar zagen een counterend Valencia in de tweede helft nog tweemaal toeslaan. In de finale stond Atletico tegen over ons. In de competitie waren de Rojiblancos tweemaal te sterk geweest. Ik maakte een tactische wijziging door 4-1-2-2-1 te gaan spelen. Coquelin stond voor de verdediging, kort daarvoor Kondogbia en Parejo. Amath en Torres waren de flankspelers en Rodrigo de spits. Deze drie speelde overigens alle bekerwedstrijden. Aanvoerder Parejo werd matchwinnaar door een vrije trap tot doelpunt te promoveren.
Speel je dan in een 4-2-2-2 of een 4-3-2-1-formatie? Want beiden zijn wel nodig in de basis, niet? Ik gebruik Koke op rechts, waar hij vaak naar binnenknijpt om zo ruimte te maken voor onze opkomende rechtsachter. Als Saúl wordt gewisseld of rust krijgt, wordt ie centraal gezet en komt Correa op rechts.
