Nee, speel met vier middenvelders. GK; RCB, CB, LCB; RCM, CDM, LCM; CAM; RW, ST, LW.
Persoonlijk zou ik het doen met de aanval die je al hebt en dan met name Ansu Fati minuten geven. Jongens uit de club zoals bijvoorbeeld Busquets stonden eerder ook niet te boek als enorme kwaliteitsverbetering, maar hebben het meer dan waar gemaakt.
1 like
Misschien dat het niet helemaal duidelijk was, maar Mikel Oyarzabal (Real Sociedad) is alleen in beeld om de selectie volgend jaar te komen versterken. Antoine Griezmann mag dan de club verlaten, terwijl Pedro na afloop van zijn 1-jarige contract met pensioen gaat. Daarnaast lijkt me het ondenkbaar dat het merendeel van de wedstrijden nog altijd met Lionel Messi en Neymar in de voorhoede gespeeld zal worden. Uiteraard staat Ansu Fati centraal in de plannen voor de komende jaren, maar denk dat ik meer vuurkracht voorin nodig heb om Lionel Messi (clubtopscorer) en Antoine Griezmann (La Liga topscorer) uiteindelijk te vervangen. Aangezien Neymar in mijn carrière geen doelpuntenmachine is en waarschijnlijk ook niet zal worden denk ik dat het geen overbodige luxe zou zijn om Antoine Griezmann volgend jaar te vervangen door iemand die wel de doelpunten aaneenrijgt in mijn carrière.
Grimaldo is dan lcm en Sergi Roberto rcm, met de rol om terug te komen bij verdedigen? Ben benieuwd hoe het eruit ziet.
Nee, het zijn echt pure middenvelders. Dus dan kan je denken aan jongens als Bernardo Silva, Frenkie de Jong, Arthur, Aleña, Puig, etc… De truc is vooral om beide vleugels bezet te houden (dus het veld breed houden) en de drie verdedigers altijd achterin te houden. Verder kan je een van de beide vleugels (RW/LW) invullen met Grimaldo of Bellerín die wat meer meeverdedigen. Dus het is in feite gewoon een normale 4-3-3, maar dan met drie centrumverdedigers en een extra aanvallende middenvelder. Afhankelijk van de tegenstander kan je dan ergens accenten leggen.
Hoe goed doet Ansu Fati momenteel het in jouw carriere? Bernardo Silva kan bovendien ook altijd nog op de vlanken spelen.
Zeker een interessante opstelling, die je niet veel tegenkomt. Zolang het voor jou goed uitpakt is is natuurlijk het belangrijkst. Met Neymar, Messi en Griezmann heb je natuurlijk een zeer mooie voorhoede, met Ansu Fati als de ideale opvolger van Messi. Oyarzabal komt dan als opvolger van Griezmann volgens dat ik zie, een interessante speler om in je team te hebben.
De historie van ‘atypische’ middenvelders
Vandaag duiken we in de historie van de atypische middenvelder van Barcelona. De spelers wiens komst werd betwijfeld door de supporters, bejubeld door de oefenmeesters en uiteindelijk in staat waren om de harten van clubleden te winnen. Sterker nog, deze ‘atypische spelers’ speelden een cruciale rol in de meest succesvolle seizoenen in de clubhistorie.
Eusebio Sacristán onder Johan Cruijff (1988-1996)
Opvallend genoeg speelde de huidige oefenmeester van Girona meer wedstrijden dan Pep Guardiola onder Johan Cruijff in het seizoen waarin de Spaanse Supercup, La Liga en de Europa Cup I werd gewonnen. Het is niet voor niets dat Cruijff zocht naar een speler in zijn Dream Team met het vermogen om de meest creatieve spelers de bal te bezorgen. Hoewel Eusebio meer was dan een pure balafpakker komt hij het meest in de buurt van de rol die later werd gebombardeerd tot ‘Keita-rol’.
Edgar Davids onder Frank Rijkaard (2004-2004)
Er zijn weinig spelers die in zes maanden tijd de harten in Camp Nou hebben veroverd terwijl ze eigenlijk qua type speler helemaal niet bij de club passen. Toch heeft Edgar Davids dat weten te presteren toen hij in januari 2004 op huurbasis werd overgenomen van Juventus. Destijds bevond Barcelona zich in een soortgelijke situatie, ze hadden teveel middenvelders van hetzelfde type rondlopen en zochten naar balans. De Nederlander zorgde voor gif en spierballen op momenten dat de ploeg dat nodig had, maar kwam er helaas niet met de club uit over een langer verband aan het eind van zijn huurperiode. Hij tekende later voor Internazionale.
Zelfs Ronaldinho op zijn hoogtepunt had de hulp nodig van een ‘pitbull’
Seydou Keita onder Pep Guardiola (2008-2012)
De Malinees definieerde de rol van twaalfde man in Camp Nou. In een tijdperk waarin de voetbalwereld sprak over Xavi, Busquets en Iniesta was Seydou Keita degene die bij de drie middenvelders met de meeste wedstrijden hoorde in beide treble-seizoenen onder Guardiola. Sterker nog, in het seizoen 2010/2011 was hij de middenvelder die het vaakst speelde.
Javier Mascherano onder Pep Guardiola, Tito Vilanova, Tata Martino en Luis Enrique (2010-2018)
De oud-speler van Liverpool werd op 26-jarige leeftijd als verdedigende middenvelder naar Barcelona gehaald door Pep Guardiola. In eerste instantie werd hij als stand-in voor Sergio Busquets gebruikt, maar in de loop der tijd ontwikkelde hij zich tot betrouwbare kompaan van Gerard Piqué centraal in de verdediging.
Ivan Rakitic onder Luis Enrique (2014-2017)
Hoewel de Kroaat als creatief brein naar de club werd gehaald groeide hij uit tot een middenvelder die voor balans zorgde in een selectie die in dienst moest spelen van Lionel Messi, Luis Suárez en Neymar. Net als Eusebio was hij een middenvelder die meer was dan een balafpakker en zijn rol wordt nog altijd onderschat. Helaas speelde hij in de loop der tijd steeds minder in dienst van de creatievelingen in de selectie, waardoor zijn toegevoegde waarde steeds minder werd.
Wie is de nieuwe Keita, Mascherano of Rakitic?
Mundo Deportivo komt tot de conclusie dat het de selectie van Xavi Hernández ontbreekt aan een pure balafpakker. Met Arthur, Frenkie de Jong, Riqui Puig en Thiago lopen er meerdere spelverdelers van absolute wereldklasse rond. Met Bernardo Silva en Carles Aleñá heeft men de beschikking over spelers met diepgang en scorend vermogen, al schiet de laatstgenoemde daarin tekort de laatste maanden. Sergio Busquets ontbreekt het loopvermogen om als pure balafpakker te fungeren, terwijl jeugdspeler Idrissa Akoto het best tot zijn recht komt als box-to-box middenvelder. Maar welke speler gaat de fysieke duels aan op het middenveld en zorgt ervoor dat ‘zes seconden regel’ weer in ere herstelt kan worden? Mundo Deportivo noemt vijf namen van spelers die in staat zijn om voor die balans in de selectie te zorgen.
Lucas Torreira (Arsenal)
Waarschijnlijk vertoont de Uruguayaan van alle genoemde namen de meeste gelijkenissen met oud-‘atypische middenvelder’ Javier Mascherano. Net als de Argentijn compenseert hij een gebrek aan lengte met een surplus aan werklust en anticipatievermogen. Bij Pescara, Sampdoria en Arsenal ontwikkelde hij zich tot één van de betere defensieve middenvelders ter wereld, maar hij wist in zijn carrière nog nooit een prijs te winnen. Wellicht dat hij zijn rol in de selectie accepteert als hij zijn prijzenkast kan vullen met Barcelona. De carrière van een voetballer wordt namelijk (onder andere) geëvalueerd op basis van wat diegene met zijn club of land heeft weten te winnen. Een lege prijzenkast past niet bij een voetballer van het niveau van Lucas Torreira.
Primary qualities according to WhoScored: balance (94), stamina (90), interceptions (89), short passing (89), marking (88), aggression (87), long passing (87), ballcontrol (86), agility (86), reactions (86), standing tackle (85)
Nahitan Nández (Cagliari)
Een minder gepolijste versie van Lucas Torreira speelt op dit moment voor Cagliari in de Serie A. Waar zijn landgenoot indruk maakte in Europa speelde de carrière van Nández zich voornamelijk af in Zuid-Amerika. Toch vormt hij met Rodrigo Bentancur, Lucas Torreira en Federico Valverde een ‘power-middenveld’ bij het Uruguayaanse nationale elftal, waarin Nández als rechtermiddenvelder in een 4-4-2 speelt.
Primary qualities according to WhoScored: stamina (96), dribbling (93), reactions (92), agility (88), aggression (87)
Denis Zakaria (Borussia Mönchengladbach)
Net als Lucas Torreira en Nahitan Nández koos hij voor de weg der geleidelijkheid via Servette, BSC Young Boys en Borussia Mönchengladbach. Met die Borussen plaatste hij zich in de afgelopen twee seizoenen voor de groepsfase van de Champions League, maar Europees overwinteren blijft een uitdaging. Als we naar historische ‘atypische middenvelders’ in de clubgeschiedenis kijken lijkt Denis Zakaria gelijkenissen te tonen met Seydou Keita en nog meer met Yaya Touré. De Ivoriaan was misschien geen ‘atypische middenvelder’, maar vervulde wel de rol van defensieve middenvelder en zelfs centrale verdediger in Camp Nou.
Primary qualities according to WhoScored: long passing (94), stamina (92), aggression (91), standing tackle (88), short passing (88), strength (87), sprint speed (87), sliding tackle (86), composure (86), reactions (86), ballcontrol (85)
Renato Sanches (LOSC Lille)
Het schoolvoorbeeld van een speler die te vroeg de overstap naar de absolute top heeft gemaakt en daardoor later een inhaalslag moet maken. In het Portugese nationale elftal en in zijn periode bij Benfica was Renato Sanches overal op het veld te vinden en gaf zijn ploeg daarmee stabiliteit. Hij flopte bij Bayern München en Swansea City, maar lijkt zijn vorm enigszins terug te vinden in Frankrijk.
Primary qualities according to WhoScored: stamina (94), balance (92), aggression (91), dribbling (88), shot power (88), long shots (87), short passing (87), ballcontrol (86)
Nicolás Domínguez (Bologna)
In zijn geboorteland brak de Argentijn al op 18-jarige leeftijd door bij Vélez Sarsfield en werd daar vanaf het eerste moment een vaste kracht in de basiself. Drie seizoenen later ruilde hij het wit-blauw van Vélez Sarsfield in voor het rood-blauw van Bologna. Daar groeide hij uit tot motor op het middenveld en vaste waarde in de Argentijnse nationale ploeg.
Primary qualities according to WhoScored: stamina (98), jumping (87), aggression (87)
Plannen voor de toekomst
Logischerwijs heeft de mogelijke komst van een ‘atypische middenvelder’ en de verregaande interesse in vleugelaanvaller Mikel Oyarzabal gevolgen voor Dani Olmo. De multifunctionele Catalaan was in beeld om het middenveld te versterken en de selectie van breedte te voorzien, maar de vraag is of hij meer toevoegt aan de selectie dan dat de alternatieven zouden doen. Het lijkt op dit moment duidelijk dat het Barcelona ontbreekt aan een ‘atypische middenvelder’, scorend vermogen op het middenveld en een garantie voor doelpunten op het moment dat Antoine Griezmann de club verlaat. De laatste twee pijnpunten kunnen worden opgelost door de komst van Dani Olmo (RB Leipzig) en Mikel Oyarzabal (Real Sociedad), maar wel pas op het moment dat er ruimte ontstaat in de selectie. Het huidige middenveld bestaat uit Frenkie de Jong, Thiago, Riqui Puig, Sergio Busquets, Bernardo Silva, Arthur, Carles Aleñá en Idrissa Akoto, waardoor Dani Olmo waarschijnlijk relatief weinig speeltijd zou krijgen in de rol van offensieve middenvelder. Voor een ‘atypische middenvelder’ lijkt echter wel plaats, maar dan wel op de voorwaarde dat diegene zich schikt in een rol als rotatiespeler. Voor Mikel Oyarzabal is uiteraard enkel plaats op het moment dat Antoine Griezmann een andere club weet te vinden.
Mooi stuk! Van de genoemde namen vind ik persoonlijk Zakaria de leukste speler omdat hij in mijn ogen een vrij complete middenvelder is. Overigens dacht ik bij atypische middenvelders van Barcelona ook nog aan Paulinho die geloof ik nog best redelijk presteerde.
1 like
Aardig stuk! Ik vraag me zelf af of Renato Sanches het niveau wat Barcelona nastreeft nog ooit kan halen. Zakaria zie ik wel groeien naar een dergelijk niveau, de vergelijking met Yaya Toure vind ik een hele mooie. Over Keita wist ik niet dat hij de middenvelder was die in 2012 het vaakst speelde, weer wat geleerd 
1 like
@Ryanajax, begrijp volledig dat je Paulinho ziet als ‘atypische middenvelder’. Net als Yerry Mina, Jéremy Mathieu, André Gomes, Jeison Murillo en Kevin-Prince Boateng (en vele anderen) was de Braziliaan een speler die niet direct past bij de speelstijl van Barcelona. Hij moest het vooral hebben van fysieke kracht, hard werken en vooral diepgang zonder bal. Opvallend genoeg werd hij in dat seizoen ook een belangrijke doelpuntenmaker voor de club. Daarom past hij volgens mij niet helemaal tussen de namen die ik hierboven noem aangezien die spelers vooral in defensief opzicht het vuile werk opknapten.
@Jochem, Seydou Keita was inderdaad een ondergewaardeerde speler. Als je kijkt naar het middenveld destijds (Sergio Busquets, Javier Mascherano, Andrés Iniesta, Xavi en Thiago Alcántara), dan is het ontzettend knap dat hij degene was met de meeste wedstrijden.
Begrijp trouwens jullie voorkeur voor Denis Zakaria, maar zou hij niet het best tot zijn recht komen als box-to-box middenvelder? Kijk naar die statistieken, dat zijn toch ideale kwaliteiten voor zo’n soort middenvelder (en daarmee dus in mindere mate voor een schoffelaar/stofzuiger)? En loopt hij daarmee niet de ontwikkeling van jeugdspeler Idrissa Akoto in de weg?
Zelf gebruik ik Zakaria bij zowel Arsenal als Borussia Mönchengladbach, ik denk dat hij in beide rollen wel terecht kan. In Engeland gebruik ik hem als box-to-box-middenvelder, waarin hij geweldig is (met name als hij wat beter is geworden). Beetje type Vieira. Aan de andere kant gebruik ik hem bij BMG juist als CVM met een loper naast hem. Als ik mij niet vergis is z’n ‘‘tweede positie’’ ook CV. Hij speelt dan wat meer in de breedte dan in de lengte van het veld. Kan beide prima.
Persoonlijk twijfel ik wel of hij echt de aanjager kan zijn in een Barcelona. Denk dat Sanches en Nandez wat wild zijn. Dominguez heb ik bij AC Milan: voor iedereen echt een absolute aanrader, kan alles. Twijfel wel of hij nou echt de defensieve man in jouw team moet worden, gezien die rol vrij specifiek is. Torreira is een goede optie, al is hij bij Arsenal vaak ook wel slordig, wat bij Barça wat minder gewenst is, zeker als het team in een aanvallende richting beweegt.
Hoe is Reis in je carrière? Hoe kijk je tegen jongens als Florentino, Soumaré en Sangaré aan?
1 like
Weer een goed geschreven stukje. Zakaria zou naar mijn gevoel een leuke optie zijn, maar ook Domínguez zou een toffe aankoop zijn. Beide grote talenten die in de toekomst wel belangrijk zouden kunnen zijn voor Barça.
1 like
Als je naar een type Mascherano zoekt dan lijkt het mij een vereiste dat je atypische middenvelder ook centraal achterin uit de voeten kan. Dan valt een Renato Sanches in mijn ogen al af, denk niet dat hij is wat je zoekt. Als je in Spanje kijkt dan zou een Igor Zubeldia of Mikel Merino ook goed in die rol passen. Torreira en Dominguez lijken me ook goede opties!
1 like
@Begiristain, ontzettend handig om de mening te horen van iemand die één of zelfs meerdere van de genoemde spelers heeft aangetrokken in hun carrière. Dan heb je genoeg met een bepaalde speler gespeeld om te weten waar hun sterke kanten en hun valkuilen liggen. Heb daarom een paar vragen voor je. In welke formatie speel je met Arsenal en Borussia Mönchengladbach? In mijn carrière zou zo’n ‘atypische middenvelder’ namelijk als defensieve middenvelder gaan spelen achter een spelverdeler á la Xavi (Frenkie de Jong, Arthur, Thiago, Puig) en een spelmaker á la Iniesta (Bernardo Silva, Aleñá). Dus heb niet echt een loper naast hem staan, hij zou echt het defensieve werk op moeten knappen voor de meer offensieve spelers. Verder heb ik trouwens de 17-jarige Idrissa Akoto (jeugdspeler) tot mijn beschikking met een enorm loopvermogen, fysieke kracht en het vermogen om van lange afstanden het doel onder vuur te nemen. Denk dat je hem kan vergelijken met een jonge Paul Pogba in zijn periode bij Juventus. Denk je dat Denis Zakaria zijn ontwikkeling in de weg gaat staan?
Kan me trouwens vinden in je oordeel over Renato Sanches en Nahitan Nández, wellicht zijn zij iets te wild voor een technisch middenveld. Ook ben ik het wel met je eens over Nicolás Domínguez, hij excelleert juist in een 4-2-3-1 waarin hij samen met een defensieve middenvelder speelt (net als Denis Zakaria wellicht?). Lucas Torreira zou dan misschien de beste optie zijn als je alles naast elkaar legt, hij lijkt me namelijk een dusdanig ander type dan alle middenvelders (en Idrissa Akoto) dat hij een aparte rol krijgt in de selectie. Net zoals Javier Mascherano dat had. Maar hij kan inderdaad wat slordig zijn, misschien dat ik daar wat tactische aanwijzingen voor mee moet geven.
Ludovit Reis heb ik in mijn carrière verkocht aan Stoke City nadat hij stagneerde in zijn ontwikkeling. Met zijn nieuwe club wist hij vooralsnog niet de promoveren naar de Premier League, waardoor er geen aanleiding is om hem terug te halen naar Camp Nou. Denk dat je Soumaré en Sangaré in dezelfde categorie kan plaatsen als Denis Zakaria, dat zijn spelers die het best tot hun recht komen als box-to-box en daardoor Idrissa Akoto in de weg lopen. Florentino zou een interessante optie kunnen zijn, zal hem eens goed scouten in mijn carrière!
@MatthiCx, goed advies! Zie je beide spelers wel als enige verdedigende middenvelder fungeren? Of zou je dan eerder kiezen voor een andere speler?
@db1512, helemaal met je eens. Renato Sanches heeft wellicht het imago en statistieken van een ‘bulldog’, maar speelt eigenlijk allang niet meer in dienst van anderen. Door zijn naam gaat dus een streep. Ga Zubeldia eens testen in het nationale elftal, wellicht dat hij me verder kan helpen. Heb jij trouwens al eens met Lucas Torreira gespeeld in een carrière? Dat is vooralsnog de naam die er bij mij uitspringt.
Bij beide teams speel ik in een 4-2-3-1. Bij Arsenal met een spelmaker er naast, waardoor Zakaria de ruimte heeft om ook in de lengte van het veld te lopen, en bij BMG meer met een loper, waardoor hij meer in de breedte beweegt. Hij is heel compleet, maar niet echt een type dat snel druk vooruit zet (bij mij tenminste). In jouw speelstijl zie ik hem echter wel passen qua fysiek en kwaliteiten aan de bal. Daarbij kan hij dus ook prima als CV spelen. Denk dat hij Akoto niet zozeer in de weg zou zitten, denk dat je een loper bij Barça niet zo snel als CVM gebruikt, maar eerder als een RCM/LCM.
Dominguez excelleerde bij mij inderdaad met een CVM naast hem. In dit geval Tonali. Met meer ruimte/minder specifieke rol komen zijn kwaliteiten denk ik beter naar voren.
Soumaré heb ik bijv. genoemd, omdat hij nog wat minder een komende naam is dan Zakaria. Zal daarom eerder in een ondergeschikte rol zitten. Mist nog wel wat visie en dergelijke, maar denk dat hij dat in die rol wel kan doen als de nadruk iets meer op het fysieke ligt. Beetje in de Umiti/Touré-stijl: Barça weet het zo af en toe toch nog voor elkaar te krijgen, om relatief goedkoop een komende topper te halen in bijv. Frankrijk. Florentino heb ik een aantal maal getest voor andere teams. Wat sterker in zijn positie en is wat sneller/scherper in de duels, waardoor hij als redelijk klein mannetje flink wat duels wint. Is ook aan de bal geen verkeerde. Lijkt mij best een goede oplossing, al mis je dan wel het fysieke. Zou achterin als een Mascherano misschien ook wel passen.
1 like
@Begiristain, in principe hoeft de verdedigende middenvelder niet degene te zijn die druk vooruit zet. Het elftal kan genoeg druk op de bal creëren zonder een fysiek sterke speler die achter de middenvelders speelt. Maar de rol van de verdedigende middenvelder is wel cruciaal in het dichtlopen van de ruimte die achter de offensieve middenvelders valt. Idrissa Akoto heeft meermaals in die rol gespeeld omdat hij het loopvermogen heeft om die ruimte dicht te lopen en tegenstanders in fysieke duels van de bal te zetten, maar uiteindelijk ontbreekt hem het vermogen (onderscheppingen, anticipatievermogen, positionering) om als echte stofzuiger te spelen. Wat dat betreft lijken Akoto en Zakaria toch op elkaar. Beide spelers moeten het hebben van een superieure fysieke gesteldheid en zouden als centrale verdediger (zoals je terecht aangeeft) in de Umtiti-stijl zitten.
Door de naam van Nicolás Domínguez gaat overigens ook een streep. Als hij niet in staat is om als enige defensieve middenvelder te spelen heeft het geen zin om hem aan te trekken. Blijf twijfelen over Soumaré (om soortgelijke redenen als bij Zakaria), maar begrijp je redenatie en kan me vinden in de argumenten. Denk dat Florentino meer als een soort puzzelstukje in de selectie zou passen, want snelheid/scherpte in duels is echt cruciaal op die positie. Denk dat er nog vier namen overblijven op dit moment (in volgorde van voorkeur): Lucas Torreira, Florentino, Denis Zakaria en Boubakary Soumaré. Bedankt voor het meedenken!
In de afgelopen dagen heb ik Lucas Torreira (Arsenal), Florentino Luís (SL Benfica), Denis Zakaria (Borussia Mönchengladbach) en Boubakary Soumaré (LOSC Lille) uitgebreid getest in de rol van verdedigende middenvelder achter spelverdeler Frenkie de Jong en spelmaker Bernardo Silva. Uiteindelijk is de positionering in balbezit en direct na balverlies van doorslaggevend belang geweest. Van een ‘atypische middenvelder’ in het systeem van Barcelona wordt verwacht dat de ruimtes in de rug van de spelverdeler en spelmaker worden dichtgelopen om op die manier druk op de bal te houden. Daarnaast neemt de ‘atypische middenvelder’ tijdens omschakelmomenten de snelste aanvaller van de tegenstander voor zijn rekening, waardoor hij functioneert als een soort stofzuiger voor het centrum van de verdediging.
Lucas Torreira (Arsenal) excelleert in het kiezen van de perfecte positie om beide taken uit te voeren, terwijl de anderen daar duidelijk meer moeite mee hadden. Denis Zakaria (Borussia Mönchengladbach) bleek complementair aan Frenkie de Jong en Bernardo Silva door zijn loopvermogen en kracht in fysieke duels, maar was in cruciale omschakelmomenten vrijwel overal behalve op de plaats waar hij het verschil moest maken. Voor iedereen die op zoek is naar een ‘nieuwe Yaya Touré’ is hij een absolute aanrader: fysiek ijzersterk, enorm loopvermogen, niet van de bal te krijgen als hij eenmaal op stoom is en scorend vermogen (voornamelijk van afstand). Denk dat hij een geweldige versterking zou zijn voor clubs als Borussia Dortmund, Arsenal, Leicester City, Liverpool, AS Monaco, Olympique Lyon, PSG, Juventus en Internazionale. Maar hij heeft duidelijk een middenveld nodig waarin hij de vrijheid krijgt om zijn bekende rushes met de bal te maken. Die vrijheid krijgt hij niet in de rol van ‘atypische middenvelder’ bij Barcelona. Net als in het geval van Yaya Touré denk ik dat je de speler tekort doet door hem in een rol te stoppen waarin hij die vrijheid niet krijgt. Boubakary Soumaré (LOSC Lille) had soortgelijke problemen met zijn positionering. In balbezit maakten beide spelers relatief vaak een aanvallende loopactie op het moment dat er ruimte ontstond in de verdediging van de tegenstander. Daardoor liepen ze niet alleen de ruimte dicht die creatieve spelers als Bernardo Silva, Lionel Messi en Neymar nodig hebben, ze waren in omschakelmomenten niet meer op de positie te vinden waar ik ze nodig had. Florentino Luís (SL Benfica) had geen problemen om de juiste positie te kiezen, maar schoot tekort in technische bagage. Ook de meer technische ploeggenoot Gabriel Appelt Pires werd getest, maar niet wendbaar genoeg bevonden. Kortom, Lucas Torreira lijkt de droomkandidaat op dit moment. Of hebben jullie nog andere suggesties? @Begiristain, @MatthiCx, @db1512, @Ryanajax, @Jochem
Luís is natuurlijk een stuk minder ver in zijn ontwikkeling dan Torreira, grote vraag gaat worden of Torreira bereid is om van de basis van Arsenal naar 12e man bij Barça te gaan. Een Luís zie ik die stap dan eerder maken. Neemt niet weg dat Torreira dus de gedroomde kandidaat lijkt.
1 like
Waarschijnlijk zal Lucas Torreira een aantal afwegingen meenemen in zijn beslissing om Arsenal te verlaten voor Barcelona. De huidige staat van zijn persoonlijke prijzenkast zal ongetwijfeld meespelen in zijn beslissing. Tot op heden heeft hij met Pescara, Sampdoria en Arsenal geen hoofdprijzen weten te pakken en kwam niet verder dan de Europa League finale in 18/19. Sterker nog, Arsenal wist zich al twee seizoenen op rij niet te plaatsen voor de Champions League. Vergelijk dat eens met het Barcelona dat afgelopen seizoen de quintuple won. Natuurlijk gaat Lucas Torreira er qua speelminuten op achteruit, dat lijkt me onvermijdelijk. Maar als je kijkt wat hij daar voor terugkrijgt denk ik dat een overstap geen vreemde gedachte is. Hij gaat er in financieel opzicht op vooruit, hij heeft meer kans om zijn prijzenkast te vullen en laten we eerlijk zijn… het klimaat is een stuk aangenamer. En bij welke andere Europese topclub komt Lucas Torreira in aanmerking voor een onbetwiste basisplaats? Atletico Madrid heeft Koke, Saúl en Thomas Partey, Real Madrid heeft Casemiro, Chelsea heeft N’Golo Kanté, Liverpool heeft Fabinho, Manchester City heeft Rodri, Juventus heeft Miralem Pjanic, Bayern München heeft Joshua Kimmich… Dus ik kom niet verder dan PSG of Borussia Dortmund. En ook die clubs zullen dan eerst plaats moeten maken in hun selectie. Dus mocht Lucas Torreira z’n prijzenkast willen vullen, dan kan hij bijna niet anders dan een rotatierol accepteren.